ಹಾಗೆ ನೋಡಿದರೆ ಈ ಚಿತ್ರದ ಪೋಸ್ಟರ್ ನೋಡಿದಾಗಲೇ ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿತ್ತು.ಆದರೆ ನಾನೇ ಸಿನಿಮಾ ಬಿಡುಗಡೆಯಾದ ತಕ್ಷಣ ಲೇಖನ ಪ್ರಕಟಿಸಬಹುದಿತ್ತು. ಆದರೆ ಹಾಗೆ ಮಾಡಿದರೆ ಯಾಕೋ ಸರಿಯಾಗುವುದಿಲ್ಲ ಎನಿಸಿ ಒಂದಷ್ಟು ದಿನ ತಡೆದು ಆನಂತರ ಪ್ರಕಟಿಸಿದ್ದೇನೆ.
ಒಂದು ಚಿತ್ರ ಇನ್ನೊಂದು ಚಿತ್ರದ ರೀಮೇಕ್, ಸ್ಫೂರ್ತಿ ನೆರಳು ಏನಾದರೂ ಒಂದು ಆಗಿದ್ದರೆ ಅದರಲ್ಲಿ ತಪ್ಪೇನೂ ಇಲ್ಲ. ನಾನವರಿಗೆ ಹೇಳಿದೆ. ನನ್ನ ಚಿತ್ರವೇ ಎರಡ್ಮೂರು ಚಿತ್ರಗಳ ಸ್ಫೂರ್ತಿ. ಅದರಲ್ಲಿ ನಾನೇಕೆ ದೊಡ್ಡತನ ತೋರಿಸಲಿ ಎಂದೆ. ಯಾಕೆಂದರೆ ಎಲ್ಲಾ ವಿಷಯಗಳೂ ನಮ್ಮ ಪರಿಧಿಗೆ ನಿಲುಕುವುದಿಲ್ಲ. ನಾನು ಪ್ರತಿಸಾರಿಯೂ ಕತೆ ಮಾಡುವಾಗ ಅಥವಾ ಚಿತ್ರ ನೋಡುವಾಗ ಅಲ್ಲಿನ ಪರಿಸರ ಅಥವಾ ಮಾತು ದೃಶ್ಯ ಮುಂತಾದವುಗಳನ್ನು ನೋಡಿ ಅಚ್ಚರಿ ಪಡುತ್ತೇನೆ. ಯಾಕೆಂದರೆ ಎಷ್ಟೋ ಸನ್ನಿವೇಶಗಳು ನಮಗೆ ಗೊತ್ತೇ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಉದಾಹರಣೆಗೆ ಜೈಲಿನ ಒಳಭಾಗದಲ್ಲಿ ನಡೆಯುವ ಘಟನೆಗಳು ನಮ್ಮ ಎಷ್ಟು ಜನಕ್ಕೆ ಅನುಭವಕ್ಕೆ ಸಿಲುಕುತ್ತವೆ ಹೇಳಿ.. ನನಗೆ ನ್ಯಾಯಾಲಯ. ಜಡ್ಜ್ ಮುಂತಾದ ಪರಿಕಲ್ಪನೆ ಚಿಕ್ಕಂದಿನಲ್ಲೇ ಬಂದಿತ್ತು. ನಾನಿದ್ದದ್ದು ಹುಟ್ಟಿದ್ದು ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ. ಹಾಗಿದ್ದು ಅದರ ಸ್ಪಷ್ಟ ಚಿತ್ರ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಪಡಿ ಮೂಡಿದ್ದಕ್ಕೆ ಚಿತ್ರಗಳೇ ಕಾರಣ. ಚಿಕ್ಕ ಚಿಕ್ಕ ವಿಷಯಕ್ಕೂ ಎರಡೂ ಕಡೆ ಮೇಜು ಗುದ್ದಾಡಿಕೊಂಡು ಶರಂಪರ ವಾದ ಮಾಡುವ ಮಾತಿಗೆ ಮಾತು ಬೆಸೆಯುವ ಹಾಗೆಯೇ ನಾಯಕ ಜಡ್ಜ್ ಗೆ ಪ್ರತಿವಾದ ಮಾಡುವ ದೃಶ್ಯಗಳನ್ನು ನೋಡಿ ರೋಮಾಂಚಿತನಾಗಿದ್ದೆ. ಚಿತ್ರರಂಗಕ್ಕೆ ಬಂದ ಮೇಲೆ ಅದೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಒಮ್ಮೆ ಕಣ್ಣಾರೆ ನೋಡೇ ಬಿಡೋಣ ಎಂದುಕೊಂಡು ಒಂದಷ್ಟು ದಿನ ನ್ಯಾಯಾಲಯಗಳಿಗೆ ಸುತ್ತಾಡಿದೆ. ಅಲ್ಲಿ ವಾದ ವಿವಾದಗಳು ಕೇಳಿಸಲೇ ಇಲ್ಲ. ಜಡ್ಜ್ ಏನೋ ನೋಡಿ ಆರೋಪಿಯನ್ನು ಕರೆದರೆ, ಮತ್ತೆ ಪ್ರತಿವಾದಿ ಆ ಫೈಲ್ ಅನ್ನು ಮುಂದಿಟ್ಟರೆ ತಲೆ ಎತ್ತಿ ನೋಡಿ ಮುಂದಿನ ದಿನಾಂಕ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಈ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆ ಇಷ್ಟು ನೀರಸವಾ ಎನಿಸದೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಆನಂತರ ನನ್ನ ಪರಿಚಿತ ವಕೀಲರನ್ನು ಈ ಬಗ್ಗೆ ವಿಚಾರಿಸಿದಾಗ ಆ ತರಹ ನಡೆಯುತ್ತವೆ. ಹಾಗಂತ ನಿಮ್ಮ ಚಿತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ತೋರಿಸುವ ಹಾಗೆ ನಡೆಯುವುದು ತೀರಾ ಕಡಿಮೆ. ಸಾಕ್ಷಿಗಳು, ಆರೋಪಿಗಳು ಮಾತನಾಡುವುದೇ ಕಡಿಮೆ. ಒಂದಷ್ಟು ಅತ್ತು ಕರೆದು ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಯಾಕೆಂದರೆ ಎಲ್ಲವೂ ಸಾಕ್ಷಿಯ ಮೇಲೆ ನಿಂತಿರುತ್ತದೆ ಎಂದರು.
ಹಾಗೆಯೇ ನಮ್ಮ ಚಿತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಉದ್ದನೆಯ ಮಚ್ಚನ್ನು ,ಲಾಂಗನ್ನು ಬೆನ್ನಹಿಂದೆ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು ಎದುರಾಳಿಯ ಮುಂದೆ ನಿಂತಾಗ ನಾಯಕ ಸ್ಟೈಲ್ ಆಗಿ ಅದನ್ನು ಹೊರತೆಗೆಯುವ ದೃಶ್ಯ ರೋಮಾಂಚಕ ಎನ್ನಬಹುದು. ಯಾಕೆಂದರೆ ಅದಕ್ಕೆ ಹೆಚ್ಚು ಶಿಳ್ಳೆ ಬೀಳುವುದು. ಆದರೆ ಅಷ್ಟುದ್ದದ ಲಾಂಗನ್ನು ಅದೇಗೆ ಬೆನ್ನಹಿಂದೆ ಇಡುವುದು ಎನ್ನುವುದೇ ನನ್ನ ಯಕ್ಷ ಪ್ರಶ್ನೆ. ಹೇಗೋ ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ಇಡಬಹುದೇನೋ. ಆದರೆ ಬೆನ್ನ ಬಗ್ಗಿಸದೆಯೇ ಓಡಾಡುವುದು ಹೇಗೆ. ಸೊಂಟಕ್ಕೆ ಮೊದಲು ರಾಜರು ಖಡ್ಗ ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಈಗಲೂ ಪಿಸ್ತೂಲ್ ಸೊಂಟದಲ್ಲಿರುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ದರ್ಶನ್ ಅಂತಹ ಎತ್ತರದ ವ್ಯಕ್ತಿ ಹೇಗೋ ಬೆನ್ನಹಿಂದೆ ಜಾಗ ಹೊಂದಿಸಬಹುದೇನೋ .ಆದರೆ ಉಳಿದವರು ಹೇಗೆ? ಎದುರಾಳಿ ಎದುರಿಗೆ ನಿಂತಾಗ ನಾಜೂಕಾಗಿ ತೆಗೆಯಬೇಕು. ಹೆಚ್ಚು ಕಡಿಮೆಯಾದರೆ ಸೊಂಟದಿಂದ ಬೆನ್ನವರೆಗೆ ಅವರೇ ಗಾಯ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಸಾಧ್ಯತೆ ಇಲ್ಲದಿಲ್ಲ. ಅದಕ್ಕೂ ನಾನು ಸುಮ್ಮನೆ ಒಂದಷ್ಟು ಜನರನ್ನು ಕೇಳಿದ್ದೆ. ಅದಕ್ಕೆ ಇಲ್ಲಾರೀ ವಾಹನಗಳ ಸೀಟಿನ ಕೆಳಗೆ, ಒಳಗೆ ಅಡಗಿಸಿಡುತ್ತೇವೆ..ತೀರಾ ಬೆನ್ನಹಿಂದೆ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು ಹೊಡೆದಾಟದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಅವನ ಮುಂದೆ ತೆಗೆಯಲು ಸಮಯವಾದರೂ ಎಲ್ಲಿರುತ್ತದೆ ಎಂದರು.ಆದರೆ ಅದನ್ನೇ ಹಾಗೆ ತೋರಿಸಿದರೆ ನೀರಸ ಎನಿಸುವ ಸಂಭವ ಇದ್ದೇ ಇರುತ್ತದೆ..
ಹಾಗಂತ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ವಾಸ್ತವದ ನೆಲೆಗಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ತಾರ್ಕಿಕ ಅಂಶಗಳ ಜೊತೆ ನಿರೂಪಿಸುತ್ತೇವೆ ಎನ್ನುವುದು ಅಸಾಧ್ಯದ ಮಾತು.ಏಕೆಂದರೆ ಒಂದು ಮನರಂಜನೀಯ ಸಿನಿಮಾಕ್ಕೆ ಅದರದೇ ಆದ ಇತಿಮಿತಿ ಇದ್ದೇ ಇರುತ್ತದೆ. ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ತಾರ್ಕಿಕವಾಗಿ ತೋರಿಸುತ್ತಾ ಪ್ರತಿಯೊಂದಕ್ಕೂ ಕಾರಣ ಕೊಡುತ್ತಾ ಸಾಗಿದರೆ ಚಿತ್ರವೊಂದು ಸಾಕ್ಷ್ಯಚಿತ್ರವಾಗಿ ಬೋರ್ ಆಗಿಬಿಡುವ ಸಾಧ್ಯತೆ ಇದ್ದೇ ಇದೆ.
ಆದರೂ ಕೆಲವು ಚಿತ್ರಗಳಲ್ಲಿನ ಕೆಲವೇ ಕೆಲವು ವಿಷಯಗಳನ್ನು ನಾವು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುವುದೇ ಇಲ್ಲ. ಅಥವಾ ಆ ಚಿತ್ರ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ತಟ್ಟುವುದೂ ಇಲ್ಲ. ಯಾಕೆ ಹೀಗೆ ಎಂದರೆ ಅಲ್ಲಿರುವ ವಿಷಯವನ್ನು ನಿರ್ದೇಶಕ/ಬರಹಗಾರ ಕನ್ವಿನ್ಸ್ ಮಾಡಲು ಸೋತಿರುತ್ತಾನೆ. ಪರದೆಯ ಮೇಲಿನ ದೃಶ್ಯ ಏನೇ ಇರಲಿ ಅದನ್ನು ನಂಬಿಸುವ ಕಲೆ ನಿರ್ದೇಶಕನಿಗೆ ಬಿಟ್ಟದ್ದು. ಆಗ ಹಿಂದೆ ಮುಂದೆ ಯೋಚಿಸದೆ ಪ್ರೇಕ್ಷಕ ಸಿನಿಮಾ ನೋಡುತ್ತಾ ಕುಳಿತುಬಿಡುತ್ತಾನೆ. ಯಾವಾಗ ತೆರೆಯ ಮೇಲಿನ ದೃಶ್ಯ ನಮ್ಮೊಳಗೇ ಸೇರುವುದಿಲ್ಲವೋ, ಅಥವಾ ನಾವು ನಂಬುವುದಕ್ಕೆ ಆಗುವುದಿಲ್ಲವೋ ಗಮನ ಬೇರೆಡೆಗೆ ಸರಿದು ಚಿತ್ರ ಬೋರ್ ಆಗಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿ ಅದರಲ್ಲಿ ನೂರು ತಪ್ಪು ಕಾಣಸಿಗುತ್ತದೆ.
ದೆವ್ವ ಭೂತದ ಚಿತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಅದೇಕೆ ಮಧ್ಯರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರೇ ಎದ್ದು ಹೊರಗೆ ಹೋಗುತ್ತಾರೆ, ಅಪ್ಪು ಚಿತ್ರದಲ್ಲಿ ಮಧ್ಯರಾತ್ರಿ ಮೀರಿದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನಾಯಕಿ ಏಕೆ ಕಾರನ್ನು ಒಬ್ಬಳೇ ಚಾಲಿಸುತ್ತಾ ಬರುತ್ತಾಳೆ, ರಾಜಾಹುಲಿ ಚಿತ್ರದಲ್ಲಿ ನಾಯಕಿ ದಿನಂಪ್ರತಿ ಒಂದು ದಿನವೂ ಮಿಸ್ ಆಗದಂತೆ ಅದೇ ಸೀಟಿನಲ್ಲಿ ಹೇಗೆ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾಳೆ, ಅಂಬಾನಿ, ಟಾಟಾ ನಂದನ್ ನಿಲಕೆನಿ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ನಡೆದರೂ ಗುರುತಿಸಲಾಗದ ಜನರ ಮಧ್ಯ ಎರಡೇ ವರ್ಷದಲ್ಲಿ ವ್ಯವಹಾರದಲ್ಲಿ ಹಣ ಮಾಡುವ ಗೂಗ್ಲಿ ಚಿತ್ರದ ನಾಯಕ ಅದೇಗೆ ಸೆಲೆಬ್ರಿಟಿ ತರ ಜನರಿಂದ ಸುತ್ತುವರೆಯುತ್ತಾನೆ, ಅಮ್ಮ ಸಿಕ್ಕರೆ ನನ್ನ ಅಡ್ರೆಸ್ ಕೊಡು ಎನ್ನುವ ಜೋಗಿ ಚಿತ್ರದ ನಾಯಕ ಮೊಬೈಲ್ ಯಾಕೆ ಬಳಸುವುದಿಲ್ಲ, ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ಗಟ್ಟುಮುಟ್ಟಾದ ರೋಗ ರುಜಿನವಿಲ್ಲದ ಮುದುಕಿ ಅದೇಗೆ ಒಂದೇ ರಾತ್ರಿಯ ಮಳೆಗೆ ಸತ್ತೆ ಹೋಗುತ್ತಾಳೆ, ..ಹೀಗೆ ಒಂದಷ್ಟು ಪಟ್ಟಿ ಮಾಡಬಹುದು. ಆದರೆ ಇವೆಲ್ಲಾ ಯಶಸ್ವೀ ಚಿತ್ರಗಳು ಮತ್ತು ಪ್ರೇಕ್ಷಕ ಇದಾವುದನ್ನೂ ತಲೆಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳದೆ ಒಟ್ಟಾರೆ ಭಾವವನ್ನು ಪರಿಗಣಿಸುತ್ತಾನೆ ಎಂಬುದು ನನ್ನ ಅನಿಸಿಕೆ.
ನೀವೇನಂತೀರಿ..?
ಹಾಗಂತ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ವಾಸ್ತವದ ನೆಲೆಗಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ತಾರ್ಕಿಕ ಅಂಶಗಳ ಜೊತೆ ನಿರೂಪಿಸುತ್ತೇವೆ ಎನ್ನುವುದು ಅಸಾಧ್ಯದ ಮಾತು.ಏಕೆಂದರೆ ಒಂದು ಮನರಂಜನೀಯ ಸಿನಿಮಾಕ್ಕೆ ಅದರದೇ ಆದ ಇತಿಮಿತಿ ಇದ್ದೇ ಇರುತ್ತದೆ. ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ತಾರ್ಕಿಕವಾಗಿ ತೋರಿಸುತ್ತಾ ಪ್ರತಿಯೊಂದಕ್ಕೂ ಕಾರಣ ಕೊಡುತ್ತಾ ಸಾಗಿದರೆ ಚಿತ್ರವೊಂದು ಸಾಕ್ಷ್ಯಚಿತ್ರವಾಗಿ ಬೋರ್ ಆಗಿಬಿಡುವ ಸಾಧ್ಯತೆ ಇದ್ದೇ ಇದೆ.
ಆದರೂ ಕೆಲವು ಚಿತ್ರಗಳಲ್ಲಿನ ಕೆಲವೇ ಕೆಲವು ವಿಷಯಗಳನ್ನು ನಾವು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುವುದೇ ಇಲ್ಲ. ಅಥವಾ ಆ ಚಿತ್ರ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ತಟ್ಟುವುದೂ ಇಲ್ಲ. ಯಾಕೆ ಹೀಗೆ ಎಂದರೆ ಅಲ್ಲಿರುವ ವಿಷಯವನ್ನು ನಿರ್ದೇಶಕ/ಬರಹಗಾರ ಕನ್ವಿನ್ಸ್ ಮಾಡಲು ಸೋತಿರುತ್ತಾನೆ. ಪರದೆಯ ಮೇಲಿನ ದೃಶ್ಯ ಏನೇ ಇರಲಿ ಅದನ್ನು ನಂಬಿಸುವ ಕಲೆ ನಿರ್ದೇಶಕನಿಗೆ ಬಿಟ್ಟದ್ದು. ಆಗ ಹಿಂದೆ ಮುಂದೆ ಯೋಚಿಸದೆ ಪ್ರೇಕ್ಷಕ ಸಿನಿಮಾ ನೋಡುತ್ತಾ ಕುಳಿತುಬಿಡುತ್ತಾನೆ. ಯಾವಾಗ ತೆರೆಯ ಮೇಲಿನ ದೃಶ್ಯ ನಮ್ಮೊಳಗೇ ಸೇರುವುದಿಲ್ಲವೋ, ಅಥವಾ ನಾವು ನಂಬುವುದಕ್ಕೆ ಆಗುವುದಿಲ್ಲವೋ ಗಮನ ಬೇರೆಡೆಗೆ ಸರಿದು ಚಿತ್ರ ಬೋರ್ ಆಗಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿ ಅದರಲ್ಲಿ ನೂರು ತಪ್ಪು ಕಾಣಸಿಗುತ್ತದೆ.
ದೆವ್ವ ಭೂತದ ಚಿತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಅದೇಕೆ ಮಧ್ಯರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರೇ ಎದ್ದು ಹೊರಗೆ ಹೋಗುತ್ತಾರೆ, ಅಪ್ಪು ಚಿತ್ರದಲ್ಲಿ ಮಧ್ಯರಾತ್ರಿ ಮೀರಿದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನಾಯಕಿ ಏಕೆ ಕಾರನ್ನು ಒಬ್ಬಳೇ ಚಾಲಿಸುತ್ತಾ ಬರುತ್ತಾಳೆ, ರಾಜಾಹುಲಿ ಚಿತ್ರದಲ್ಲಿ ನಾಯಕಿ ದಿನಂಪ್ರತಿ ಒಂದು ದಿನವೂ ಮಿಸ್ ಆಗದಂತೆ ಅದೇ ಸೀಟಿನಲ್ಲಿ ಹೇಗೆ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾಳೆ, ಅಂಬಾನಿ, ಟಾಟಾ ನಂದನ್ ನಿಲಕೆನಿ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ನಡೆದರೂ ಗುರುತಿಸಲಾಗದ ಜನರ ಮಧ್ಯ ಎರಡೇ ವರ್ಷದಲ್ಲಿ ವ್ಯವಹಾರದಲ್ಲಿ ಹಣ ಮಾಡುವ ಗೂಗ್ಲಿ ಚಿತ್ರದ ನಾಯಕ ಅದೇಗೆ ಸೆಲೆಬ್ರಿಟಿ ತರ ಜನರಿಂದ ಸುತ್ತುವರೆಯುತ್ತಾನೆ, ಅಮ್ಮ ಸಿಕ್ಕರೆ ನನ್ನ ಅಡ್ರೆಸ್ ಕೊಡು ಎನ್ನುವ ಜೋಗಿ ಚಿತ್ರದ ನಾಯಕ ಮೊಬೈಲ್ ಯಾಕೆ ಬಳಸುವುದಿಲ್ಲ, ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ಗಟ್ಟುಮುಟ್ಟಾದ ರೋಗ ರುಜಿನವಿಲ್ಲದ ಮುದುಕಿ ಅದೇಗೆ ಒಂದೇ ರಾತ್ರಿಯ ಮಳೆಗೆ ಸತ್ತೆ ಹೋಗುತ್ತಾಳೆ, ..ಹೀಗೆ ಒಂದಷ್ಟು ಪಟ್ಟಿ ಮಾಡಬಹುದು. ಆದರೆ ಇವೆಲ್ಲಾ ಯಶಸ್ವೀ ಚಿತ್ರಗಳು ಮತ್ತು ಪ್ರೇಕ್ಷಕ ಇದಾವುದನ್ನೂ ತಲೆಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳದೆ ಒಟ್ಟಾರೆ ಭಾವವನ್ನು ಪರಿಗಣಿಸುತ್ತಾನೆ ಎಂಬುದು ನನ್ನ ಅನಿಸಿಕೆ.
ನೀವೇನಂತೀರಿ..?
nice article good job
ReplyDelete