ಬೆಂಗಳೂರು ಸಿನೆಮೋತ್ಸವ-3

ಇವಾನ'ಸ್ ವುಮನ್: ಮಹಿಳಾ ನಿರ್ದೇಶಕಿ ಫ್ರಾನ್ಸಿಸ್ಕಾ ಸಿಲ್ವ ನಿರ್ದೇಶನದ ಸುಮಾರು 88 ನಿಮಿಷಗಳ ಅವಧಿಯ ಚಿಲಿಯನ್ ಚಲನಚಿತ್ರ ಇವಾನ'ಸ್ ವುಮನ್ 2011 ರಲ್ಲಿ ತೆರೆಗೆ ಬಂದಂತಹ ಚಲನಚಿತ್ರ. ಚಿತ್ರದ ನಾಯಕ ಇವಾನ್. ನಾಯಕಿ ನತಾಲಿಯನ್ನು ಒಂದು ಕೋಣೆಯೊಳಗೆ ಬಂಧಿಯನ್ನಾಗಿಸಿದ್ದಾನೆ. ಆಕೆಗೆ ಹೊತ್ತಿಗೊತ್ತಿಗೆ ಊಟ ತಿಂಡಿ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದಾನಾದರೂ ಆಕೆಯ ಪಾಲಿಗೆ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ  ಮರೀಚಿಕೆಯಾಗಿದೆ. ನತಾಲಿ ಚಿಕ್ಕಂದಿನಿಂದಲೂ ಆತನ ಬಂಧನದಲ್ಲೇ ಇದ್ದಾಳೆ. ಬರುಬರುತ್ತಾ ಆಕೆಯ ಆಸೆಗಳಿಗೆ ಅಪಹರಣಕಾರ ಸ್ಪಂಧಿಸತೊಡಗುತ್ತಾನೆ. ಎಷ್ಟೇ ಅಂತರವನ್ನು ಕಾಪಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕೆನಿಸಿದರೂ ಆಕೆಯ ವರ್ತನೆಯಿಂದಾಗಿ ಹಲವಾರು ಸಾರಿ ಅಂತರಕಾಪಾಡಿಕೊಳ್ಳಲಾರದೆ ಸೋಲುತ್ತಾನೆ. ಕೊನೆಗೆ ಆಕೆಯ ಮೇಲೆ ಪ್ರೀತಿ ಹುಟ್ಟಿ ಯಾವಾಗಲೂ ನನ್ನೊಡನೆಯೇ ಇರು ಎಂದು ಭಾಷೆ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ನತಾಲಿ 'ಹೂಂ' ಎನ್ನುತ್ತಾಳಾದರೂ ಸಮಯ ಸಾಧಿಸಿ ಅಲ್ಲಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾಳೆ. 

ಇಡೀ ಚಿತ್ರವನ್ನ  ಎರಡೇ ಪಾತ್ರಗಳು ಒಂದು ಕೋಣೆ/ಮನೆ ಆವರಿಸಿಕೊಂಡಿವೆ. ನತಾಲಿಯ ಒಂಟಿತನವನ್ನೂ ತೋರಿಸುತ್ತಾ ಹೋಗುವ ನಿರ್ದೇಶಕರು ಅದೇ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ ಅಪಹರಣಕಾರನ ಮನಸ್ಥಿತಿಯನ್ನೂ ತೋರಿಸುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ಚಿತ್ರಕ್ಕೊಂದು ಅಥವಾ ಕಥೆಗೊಂದು ಹಿನ್ನೆಲೆ ಇಲ್ಲದಿರುವುದು ಸಿನಿಮಾದಲ್ಲಿ ಏನೋ ಕೊರತೆಯಿರುವುದನ್ನು ಎತ್ತಿ ತೋರಿಸುತ್ತದೆ. ಚಿತ್ರದಲ್ಲಿರುವ  ನತಾಲಿ-ಇವಾನ ರ ಸನ್ನಿವೇಶಗಳು ನಿಗೂಢತೆಯನ್ನು ಹುಟ್ಟಿಸಿದರೂ ಅದೂ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಬೇಸರ ತರಿಸುತ್ತದೆ.
ಚಿತ್ರದ ಪ್ರಾರಂಭದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲವೂ ಒಗಟು ಒಗಟಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತದೆ. ಇವನ್ಯಾರು, ಇವಳ್ಯಾರು, ಹೀಗ್ಯಾಕೆ ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳನ್ನ ಹುಟ್ಟು ಹಾಕುತ್ತ ಸಾಗುವ ಚಿತ್ರಕಥೆ ಆಮೇಲೂ ಅದಕ್ಕೊಂದು ಪರಿಪೂರ್ಣ ಅರ್ಥ ಕೊಡುವಲ್ಲಿ ಯಶಸ್ಸಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಚಿತ್ರದ ನಿರೂಪಣೆ ಏಳು ಅದ್ಯಾಯಗಳಲ್ಲಿ ತೆರೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ನತಾಲಿ ಅಡಿಗೆ ಮಾಡಿದಳು, ನತಾಲಿ ಸಮುದ್ರ ತೀರಕ್ಕೆ ಹೋದಳು, ನತಾಲಿಗೆ ಕೊಡುಗೆ ಸಿಕ್ಕಿತು..ಹೀಗೆ ಕೊನೆಯ ಅದ್ಯಾಯ ನತಾಲಿಯೇ ಇವಾನನ ಹೆಂಗಸು ಎಂಬಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದು ನಿಲ್ಲುತ್ತದೆ.

ಲೈಕ್  ಸಮ್ ಒನ್ ಇನ್ ಲವ್: ಅಬ್ಬಾಸ್ ಕೈರೋಸ್ತಮಿ ಇರಾನಿ ಚಿತ್ರರಂಗದಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡ ಹೆಸರು. ಚಿತ್ರೋತ್ಸವಗಳಲ್ಲಿ ಕೈರೋಸ್ತಮಿಯ ಒಂದಾದರೂ ಚಿತ್ರ ವಿದ್ದೆ ಇರುತ್ತದೆ.ಇರಾನಿ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿನ ಕ್ಲೋಸ್ ಅಪ್, ಥ್ರೂ ದಿ ಅಲಿವ್ ಟ್ರೀಸ್ , ಟೆನ್ ಚಿತ್ರಗಳು, ಫ್ರೆಂಚ್ ಭಾಷೆಯ ಸೆರ್ಟಿ ಫೈಡ ಕಾಪಿ ಚಿತ್ರಗಳಿಂದ ಹೆಸರುವಾಸಿಯಾದ ನಿರ್ದೇಶಕರು ಈಗ ಜಪಾನಿ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ  ತುಂಬಾ ಚಂದನೆಯ ಹೆಸರಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಚಿತ್ರವೊಂದನ್ನು ನಿರ್ದೇಶಿಸಿದ್ದಾರೆ.ಚಿತ್ರದ ಕಥೆಯ ಬಗೆ ಹೇಳುವುದಾದರೆ ತನ್ನ ವಿದ್ಯಾಭ್ಯಾಸದ ಖರ್ಚಿಗಾಗಿ ವೇಶ್ಯಾವಾಟಿಕೆಗೆ ಇಳಿದಿರುವ ಹುಡುಗಿ ಅದೊಂದು ದಿನ ವಯಸ್ಸಾದ ಪ್ರೊಫೆಸ್ಸರ್ ಒಬ್ಬರ ಬಳಿಗೆ ಹೋಗಲೇಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ತನ್ನ ಅನ್ಯಮನಸ್ಕತೆಯಿಂದಾಗಿ ಅಲ್ಲೇನೂ ನಡೆಯದಿದ್ದರೂ ಆ ಪ್ರೊಫೆಸ್ಸರ್ ಮಾರನೆಯ ದಿನ ಆಕೆಯನ್ನು ಅವಳ ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಬಿಡಲು ತನ್ನ ಕಾರಿನಲ್ಲಿ ಕರೆತಂದಾಗ ಅವಳ ಹುಚ್ಚು ಪ್ರೇಮಿಯ ಪರಿಚಯವಾಗುತ್ತದೆ. ಅವನು ಪ್ರೋಫೆಸ್ಸರನನ್ನು ನಾಯಕಿಯ ಅಜ್ಜ ಎಂದು ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ಚಿತ್ರ ಮುಂದುವರೆದಂತೆ ಆತನಿಂದ ಪೆಟ್ಟು ತಿಂದ ನಾಯಕಿಯನ್ನ ಪ್ರೊಫೆಸ್ಸರ್ ತನ್ನ ಮನೆಗೆ ಕರೆತಂದು ಶುಶ್ರೂಷೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಆ ಹುಚ್ಚು ಪ್ರೇಮಿ ಮನೆಗೆ ಬಂದು ಬಾಗಿಲು ತೆರೆಯುವಂತೆ ಕೂಗಾಡುತ್ತಾನಲ್ಲದೆ ಕೋಣೆಯ ಕಿಟಕಿ ಗಾಜನ್ನೂ ಒಡೆದುಹಾಕುತ್ತಾನೆ.
ಚಿತ್ರ ನಮ್ಮ ತಾಳ್ಮೆ ಪರೀಕ್ಷಿಸುವಷ್ಟು ಮಂದಗತಿಯಲ್ಲಿದೆ. ಮಾರುದ್ದ ಸಂಭಾಷಣೆಗಳು, ಉದ್ದನೆಯ ದೃಶ್ಯ/ದೃಶಿಕೆಗಳು ಏನೇನೂ ನಡೆಯದ ಘಟನೆಗಳಿಂದಾಗಿ ಚಿತ್ರ ಬೋರ್  ಹೊಡೆಯಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸುತ್ತದೆ.ಸಂಭಾಷಣೆ ಕೆಲವು ಕಡೆ ಚುರುಕು ಎನಿಸಿದರೂ ಮತ್ತೆ ಸಾದಾರಣ ಎನಿಸಿ ಎಲ್ಲೂ ಮನಕ್ಕೆ ತಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಅಂತ್ಯವಿಲ್ಲದ ಅಥವಾ ಅದಕ್ಕೊಂದು ಪರಿಪೂರ್ಣತೆಯಿಲ್ಲದೆ ಚಿತ್ರ ಅರ್ಧಕ್ಕೆ ಮುಗಿದಂತೆನಿಸುತ್ತದೆ.
ಓದಿ ಮೆಚ್ಚಿದ್ದು:
ಹೀಗೆ ಓದಲಿಕ್ಕೆ ಏನಾದರೂ ಹುಡುಕುತ್ತಿದ್ದಾಗ ನನ್ನ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಬಿದ್ದದ್ದು ಕೊಳಲು ಎಂಬ ಬ್ಲಾಗ್ ಸ್ಪಾಟ್ . ಅಲ್ಲಿದ್ದ ಲೇಖನ ನಿಜಕ್ಕೂ ನನಗೆ ನಗು ತರಿಸಿತು. ಹೆಸರಿನಿಂದಾಗುವ ಅವಾಂತರಗಳು ಅನೇಕ. ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಹಾಸ್ಯ... ಅಂತಹದ್ದೇ ಒಂದು ಲೇಖನ. ಇಲ್ಲಿ ಅಂತಹದ್ದೆ ಸುಮಾರು ಲೇಖನಗಳಿವೆ. ಅನುಭವ ಕಥನಗಳಿವೆ. ನೀವು ಒಮ್ಮೆ ಓದಿ.

ಬೆಂಗಳೂರು ಸಿನೆಮೋತ್ಸವ -2

ರೋಜ್: ಚಿತ್ರದ ಕಥೆ 1945ರ ಕಾಲಘಟ್ಟದ್ದು. ಜರ್ಮನ್ ಸೈನಿಕನೊಬ್ಬನ ಪತ್ನಿ ಚಿತ್ರದ ನಾಯಕಿ ರೋಜ. ಸೈನಿಕ, ರಶಿಯನ್ ರ ದಾಳಿಯಿಂದ ಸತ್ತ ನಂತರ ರೋಜಾ ಒಂಟಿಯಾಗಿ ತನ್ನ ಜಮೀನಿನಲ್ಲೆ ಉಳಿದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾಳೆ. ಆಕೆಯ ಮೇಲೆ ನಿರಂತರವಾಗಿ ಅತ್ಯಾಚಾರವನ್ನು ರಶಿಯನ್ ಸೈನಿಕರೂ ಎಸಗುತ್ತಿದ್ದರೂ ಆಕೆಯ ರಕ್ಷಣೆಗೆ ಯಾರೂ ಇರುವುದಿಲ್ಲ . ಚಿತ್ರದ ನಾಯಕ ಪೋಲೆಂಡ್ ದೇಶದ ಸೈನಿಕ. ವಾರ್ಸಾದ ಉಗಮದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಕಣ್ಣಮುಂದೆಯೇ ತನ್ನ ಹೆಂಡತಿಯ ಮೇಲೆ ಅತ್ಯಾಚಾರವೆಸಗಿ ಸಾಯಿಸಿರುತ್ತಾರೆ. ತನ್ನ ಗುರುತನ್ನು ಮುಚ್ಚಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಲು ಬರುವ ನಾಯಕ ರೋಜಾಳ ರಕ್ಷಣೆಗೆ ನಿಲ್ಲುತ್ತಾನೆ.ಮುಂದೆ ಆಕೆಯ ಹೊಲವನ್ನು ಹಸನುಮಾಡಿ, ಅವಳನ್ನು ರಶಿಯನ್ ಸೈನಿಕರಿಂದ ರಕ್ಷಿಸಲು ನಾನಾ ಪ್ರಯತ್ನ ಪಡುತ್ತಾನಾದರೂ ಆಕೆ ದುರ್ಮರಣಕ್ಕೀಡಾಗುತ್ತಾಳೆ . ಆಕೆಯ ಮಗಳನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಲು ಪನತೊಡುವ ನಾಯಕ ಆನಂತರ ರಶಿಯನ್ ಸೈನಿಕರ ಕೈಗೆ ಸಿಕ್ಕಿ ನರಕಯಾತನೆ ಅನುಭವಿಸುತ್ತಾನೆ. ಅಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಹಿಂಸೆಯ ನಂತರವೂ ಬದುಕುಳಿಯುವ ನಾಯಕ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ರೋಜಾಳ ಮಗಳನ್ನು ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು ಹೋಗಿ, ಆಕೆಯನ್ನು ಸೇರುತ್ತಾನೆ. 

ಚಿತ್ರದ ಕಥೆ, ನಿರೂಪಣೆ ನಮಗೆ 1945ರ ಕರಾಳ ದಿನಗಳನ್ನು ಹಾಗೆಯೇ ತೆರೆದಿಡುತ್ತದೆ. ಜಯ ಯಾರ ಕಡೆಗೆ ಆಗಲಿ, ಯುದ್ಧದ ಭೀಕರತೆ ಮಾತ್ರ ಎರಡೂ ಕಡೆ ತನ್ನ ಕರಾಳ ಪ್ರಭಾವವನ್ನು ಬೀರದೆ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಅಲ್ಲಿ ಹೆಂಗಸು, ಮಕ್ಕಳು ಗಂಡಸೆಂಬ ಭೇದ ಭಾವವಿಲ್ಲ.. ಆವತ್ತಿನ ದಿನದಲ್ಲಿ ಬದುಕೆಂಬುದು ಅದೆಷ್ಟು ಕಷ್ಟ ಕರವಾಗಿತ್ತೆ೦ಬುದು ಪ್ರಾರಂಭದ ದೃಶ್ಯದಲ್ಲಿಯೇ ನಿರ್ದೇಶಕ ನಮಗೆ ಮನವರಿಕೆ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟುಬಿಡುತ್ತಾನೆ. ಚಿತ್ರದಲ್ಲಿ ಇನ್ನೊಂದು ಗಮನ ಸೆಳೆಯುವ ಅಂಶವೆಂದರೆ ಕಲಾ ನಿರ್ದೇಶನ. ಯುದ್ಧದ ನಂತರದ ದೃಶ್ಯಗಳನ್ನು ಯಥಾವತ್ತಾಗಿ ಕಟ್ಟಿಕೊಡುವುದರಲ್ಲಿ ನಿರ್ದೇಶಕನಿಗೆ ಸರಿಸಮನಾಗಿ ಛಾಯಾಗ್ರಾಹಕ ಮತ್ತು ಕಲಾನಿರ್ದೇಶಕರೂ ಕೈ ಜೋಡಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಹಾಗಾಗಿ ಚಿತ್ರದಲ್ಲಿ ನೈಜಕತೆ ಮೆರೆದಿದೆ.
ಯುದ್ಧದ ಬಗ್ಗೆ ಹಾಲಿವುಡಿನಿಂದ ಹಿಡಿದು ಪ್ರಪಂಚದ ಎಲ್ಲಾ ಚಿತ್ರರಂಗಗಳಲ್ಲೂ ಸುಮಾರಷ್ಟು ಚಿತ್ರಗಳು ತೆರೆಕಂಡಿವೆ. ದೇಶ ದೇಶ ಬೇರೆಯಾದರೂ, ಕಥೆಗಳು ಬೇರೆಯಾದರೂ ಒಟ್ಟಾರೆ ಪ್ರಭಾವ ಮಾತ್ರ ಒಂದೇ ಇರುತ್ತದೆ:ಯುದ್ಧ ಎನ್ನುವುದು ಅಮಾನವೀಯ ಎಂಬುದು.
ಬರೀ ಮೂರೊತ್ತು ತಿಂದು ಬದುಕುವುದಕ್ಕೆ, ತಮ್ಮ ನೆಲದಲ್ಲಿ ಬೆಳೆದು ತಮ್ಮ ಪಾಡಿಗೆ ತಾವಿರುತ್ತೆವೆಂಬುದಕ್ಕೆ ಬಿಡದ ಯುದ್ಧ ಯಾವತ್ತೂ ಯಾರಿಗೂ ಬೇಡ ಎಂಬ ಸಂದೇಶವನ್ನು ಚಿತ್ರ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿ ಸಾರುತ್ತದಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ ತುಂಬಾ ದಿನದ ವರೆಗೆ ರೋಸ್ ಮತ್ತು ನಾಯಕ ತಾದೆಯುಜ್ ಪಾತ್ರಗಳು ಕಾಡುತ್ತವೆ. ಅವಶ್ಯವಾಗಿ ಒಮ್ಮೆ ನೋಡಬೇಕಾದ ಚಿತ್ರ ರೋಜ್.
ಇತರ ಮಾತರಂ:

 ಮಲಯಾಳಂ ನ ಕಾದಂಬರಿಕಾರ ಕಲ್ಪಟ್ಟ ನಾರಾಯಣನ್  ಅವರ ಕಾದಂಬರಿ ಆಧರಿಸಿದ ಚಿತ್ರ ಇತ್ರ ಮಾತರಂ 2012ರಲ್ಲಿ ತೆರೆಕಂಡ೦ತಹ ಚಿತ್ರ. ಒಂದೂವರೆ ಘಂಟೆಯಷ್ಟು ಅವಧಿಯ ಈ ಚಿತ್ರದ ನಿರ್ದೇಶಕ ಕೆ. ಗೋಪಿನಾಥನ್. ಚಿತ್ರದ ಪ್ರಮುಖ ಪಾತ್ರಧಾರಿ/ನಾಯಕಿಯ ಸಾವಿನೊಂದಿಗೆ ಸಿನೆಮಾ ಆರಂಭವಾಗುತ್ತದೆ. ಮೂವತ್ತೆಂಟು ವರ್ಷದ ಒಂದು ಮಗುವಿನ ತಾಯಿಯಾಗಿದ್ದ ಗೃಹಿಣಿಯ ಸಾವಿನ ನಂತರ ಆಕೆಯ ಅಂತಿಮ ದರ್ಶನಕ್ಕೆ ಬರುವ ಸಂಬಂಧಿಕರ ಮೂಲಕ ಆಕೆಯ ಹಿನ್ನೆಲೆ, ಜೀವನದ ಆಗುಹೋಗುಗಳು ತಿಳಿಯುತ್ತಾ ಹೋಗುತ್ತವೆ. ನನ್ನ ಒಡವೆಗಳನ್ನು ಜೋಪಾನವಾಗಿಡು  ಎಂದು ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯ ಮುದುಕಿ ತನ್ನ ಆಭರಣಗಳನ್ನು ಕೊಟ್ಟಿರುತ್ತಾಳೆ. ಈಗ ಏಕಾಏಕಿ ಆಕೆ ಸತ್ತದ್ದರಿಂದ ಮುದುಕಿಗೆ ಆಭರಣದ ಚಿಂತೆಯಾಗುತ್ತದೆ. ಬಾಲ್ಯದ ಗೆಳತಿಗೆ ತನ್ನ ಕಷ್ಟಸುಖ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಲು ಇದ್ದ ಏಕೈಕ ವ್ಯಕ್ತಿ ಇನ್ನಿಲ್ಲವಲ್ಲ ಎಂಬ ಚಿಂತೆ. ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯ ಹುಡುಗ, ಕೆಲಸದಾಳು.. ಹೀಗೆ ಎಲ್ಲರ ಜೀವನದಲ್ಲೂ ಆಕೆಗಿದ್ದ ಪಾತ್ರವು ಚೀಚಿಯ ಜೀವನದ ವಿವಿಧ ಮಗ್ಗಲನ್ನು ವಿಶದಪಡಿಸುತ್ತವೆ.
ಚಿತ್ರದ ಕಥೆ-ಚಿತ್ರಕಥೆ ಭಿನ್ನವೆನಿಸಿದರೂ ಮಂದಗತಿಯ ನಿರೂಪಣೆ ಪ್ರೇಕ್ಷಕರನ್ನು ಆಕಳಿಸುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತದೆ. ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರು ಹೆಣ ನೋಡಲು ಬಂದಾಗ ಅವರ ಮೂಲಕ ಅವರು ಮತ್ತು ನಾಯಕಿಗೆ ಸಂಬಂಧಪಟ್ಟ ಘಟನೆಗಳು ತೆರೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆ. ಕೆಲವು ಘಟನೆಗಳು ಆತ್ಮೀಯವೆನಿಸುತ್ತವೆ. ಕೆಲವು ಆಸಕ್ತಿಕರವೆನಿಸುತ್ತವೆ. ಆದರೂ ಇನ್ನೂ ಏನಾದರೂ ಬೇಕಿತ್ತೇನೋ ಎನಿಸುವುದರಿಂದ ಚಿತ್ರ ಮಾಸ್ಟರ್ ಪೀಸ್ ಎನಿಸುವುದಿಲ್ಲ.
ದಿ ಮೂನ್'ಸ್ ಪಾಮ್:

 ಖಾಲಿದ್ ಯೂಸೆಫ್ ನಿರ್ದೇಶನ 2011ರಲ್ಲಿ ಬಿಡುಗಡೆಯಾದ ಈಜಿಪ್ಟ್ ಭಾಷೆಯ ಚಿತ್ರದ ಅವಧಿ ಎರಡು ಘಂಟೆಗಳು.ದಿ ಮೂನ್'ಸ್ ಪಾಮ್ ಚಿತ್ರದ ಕಥೆ ಇಷ್ಟೇ. ಒಬ್ಬಾಕೆಗೆ ಐದು ಜನ ಮಕ್ಕಳು. ಗಂಡನ ಕನಸು ಒಂದು ಸ್ವಂತ ಮನೆ ನಿರ್ಮಿಸುವುದಾಗಿರುತ್ತದೆ, ಆದರೆ ಅದು ಈಡೇರದೆ ಆಟ ಅಕಾಲ ಮರಣಕ್ಕೀಡಾದಾಗ ತಾಯಿ ಆ ಕನಸನ್ನು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ವರ್ಗಾಯಿಸುತ್ತಾಳೆ. ಮನೆ ಕಟ್ಟಲು ಹಣ ಸಂಪಾದಿಸಲು ಐವರೂ ನಗರಕ್ಕೆ ಹೊರಟುಬಿಡುತ್ತಾರೆ,.ಅಲ್ಲಿ ಐವರ ಬದುಕು ಕಾರಣಾ೦ತರದಿಂದಾಗಿ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಯಾಗುತ್ತದೆ. ಮುಂದೆ ಆಕೆಯ ಸಾಯುವ ಕೊನೆ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಹಿರಿಯ ಮಗ ಜಿಕ್ರಿ ತನ್ನ ಉಳಿದ ನಾಲ್ವರು ತಮ್ಮಂದಿರನ್ನು ಹುಡುಕಿ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಬರಲು ನಿರ್ಧರಿಸುತ್ತಾನೆ. ಅವರೆಲ್ಲರಿಗೂ ಅಣ್ಣನ ಮೇಲೆ ಅಸಮಾಧಾನವಿರುತ್ತಾದ್ದರಿಂದ ಯಾರೂ ಒಪ್ಪುವುದಿಲ್ಲ. ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ತಾಯಿಯ ಸಾವಿನೊಂದಿಗೆ ಐವರೂ ಒಂದಾಗುತ್ತಾರಲ್ಲದೆ ಅಮ್ಮನ ಕನಸಾದ ಮನೆ ಕಟ್ಟುವುದನ್ನು ನನಸಾಗಿಸುತ್ತಾರೆ.
ಚಿತ್ರವೂ ಮಾಮೂಲಿ ಮಸಾಲೆ ಚಿತ್ರದಂತಿದೆ. ಯಾವುದೇ ಕಲಾತ್ಮಕ ಅಂಶಗಳಾಗಲಿ, ಹೊಸತನವಾಗಲಿ ಚಿತ್ರದಲ್ಲಿಲ್ಲ. ಚಿತ್ರದ ಪಾತ್ರ ಪೋಷಣೆ ಅಷ್ಟಾಗಿ ಪರಿಣಾಮಕಾರಿಯೆನಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಐದು ನಾಯಕರ ಪಾತ್ರಗಳೂ ಅಷ್ಟೇ. ಯಾವುದು ನಮ್ಮನ್ನು ಅಷ್ಟಾಗಿ ಕಾಯುಡುವುದಿಲ್ಲವಾದರೂ ತಾಯಿಯ ಪಾತ್ರ ಕೆಲವು ಕಡೆ ಮೆಚ್ಚುಗೆಗೆ ಪಾತ್ರವಾಗುತ್ತದೆ.
ನಮ್ಮದೇ ತೊಂಬತರ ದಶಕದ ಹಿಂದಿ ಸಿನೆಮಾ ನೋಡಿದಂತೆ ಭಾಸವಾದರೆ ಅದಕ್ಕೆ ಖಾಲಿದ್ ಯೂಸಫ್ ಕಾರಣರಲ್ಲ. ಅದಕ್ಕೆ ನಾವೇ ಕಾರಣವಾಗುವುದೇಕೆಂದರೆ ಇಂತಹ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನ ಈಗಾಗಲೇ ಸಾಕಷ್ಟು ನೋಡಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದೇವೆ.
ಓಆಸ್:

ಅಭಿನವ್  ಶಿವ್ ತಿವಾರಿ ಎಂಬ ನವನಿರ್ದೆಶಕನ ಚಿತ್ರ ಓಆಸ್.ನೇಪಾಳದ ಚಿಕ್ಕ ಹಳ್ಳಿಯೊಂದರ ಬಾಳೆ ಕಿಕು. ಆಕೆಗೆ ತುಂಬಾ ಓದಬೇಕೆಂಬಾಸೆಯಿದ್ದರೂ ಆಕೆಯ ಮನೆಯ ಬಡತನ ಅದಕ್ಕೆ ಇಂಬು ನೀಡುವುದಿಲ್ಲ.ಆಕೆಯನ್ನು ಆಕೆಯ ಊರಿನವಳೇ ಆದ, ಸಂಬಂಧಿಯೊಬ್ಬಳು ಸೋಗಿನ ಮಾತಾಡಿ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮನ ಮನವೊಲಿಸಿ ಸುಂದರ ಬದುಕನ್ನು ರೂಪಿಸುವ ಭರವಸೆ ನೀಡಿ ಅಲ್ಲಿಂದ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಬಂದು ವೇಶ್ಯಾವಾಟಿಕೆಗೆ ತಳ್ಳುತ್ತಾಳೆ. ಅಲ್ಲಿಂದ ಶುರುವಾಗುತ್ತದೆ ಕಿಕುವಿನ ವೇಶ್ಯಾಗೃಹ ಯಾತ್ರೆ. ಅಲ್ಲಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಮತ್ತೊಂದು ಅದಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಿನ ನರಕಸ್ವರೂಪಿ  ವೇಶ್ಯಾಗೃಹಕ್ಕೆ  ಬೀಳುತ್ತಾಳೆ. ನರಕಯಾತನೆ ಅನುಭವಿಸುತ್ತಾಳೆ. ಆದರೆ ಅಲ್ಲಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಕನಸನ್ನು ಮಾತ್ರ ಜೀವಂತವಾಗಿಟ್ಟುಕೊಂಡಿರುತ್ತಾಳೆ. ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಸರ್ಕಾರೇತರ ಸಂಸ್ಥೆಯೊಂದರ ನೆರವಿನಿಂದ ಆಕೆ ಬಿಡುಗಡೆಯಾದರೂ ತಾನು ಅಲ್ಲೇ ಉಳಿದು ಆ ಸಂಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವ ನಿರ್ಧಾರ ಕೈಗೊಳ್ಳುತ್ತಾಳೆ.
ಚಿತ್ರದ ಕಥೆ ಅದರ ಹಿಂದಿನ ಸತ್ಯ /ವಾಸ್ತವ ನಮಗೆಲ್ಲಾ ಗೊತ್ತಿರುವಂತಹದ್ದೆ. ವೇಶ್ಯಾವಾಟಿಕೆ, ಮಕ್ಕಳ ಕಳ್ಳ ಸಾಗಾಣಿಕೆಯ ಬಗ್ಗೆ ದೇಶದ ವಿವಿಧೆಡೆ ಎಲ್ಲಾ ರೀತಿಯಲ್ಲೂ ಚಿತ್ರಗಳು ಬಂದುಹೋಗಿವೆ. ಅದೇ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಇದು ಒಂದು ಚಿತ್ರ ಎನಿಸುತ್ತದೆಯೇ ಹೊರತು ಹೊಸದಾದ ಅನುಭಾವವನ್ನು ಕಟ್ಟಿಕೊಡುವುದಿಲ್ಲ. ಚಿತ್ರ ಮುಂದುವರೆದಂತೆ ಎಲ್ಲಾ ನಿರೀಕ್ಷಿತ ಎನಿಸುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಕೆಲವು ಕಡೆ ಚಿತ್ರ ಚಿತ್ರೀಕರಣವನ್ನು ಅಗತ್ಯಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಮೊನಚಾಗಿಸಿರುವುದರಿಂದ ಇದು ಭಾರತೀಯ ಚಿತ್ರವೇ ಎನ್ನುವ ಅನುಮಾನ ಉಂಟುಮಾಡುತ್ತದೆ. ಚಿತ್ರದ ಪ್ರಾರಂಭದಲ್ಲಿ ತೀವ್ರಗತಿಯಲ್ಲಿ ಮುಂದುವರೆಯುವ ಚಿತ್ರ ತದನಂತರ ಕೆಲವು ಸನ್ನಿವೇಶಗಳ ಪುನರಾವರ್ತನೆಯಿಂದಾಗಿ ನಿಧಾನವಾಗುತ್ತದೆ. ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಹೇಳುವುದಾದರೆ ಬಹುತೇಕರಿಗೆ ಗೊತ್ತಿರುವ ಸತ್ಯವನ್ನು ಒಂದು ಸೀದಾಸಾದಾ ಕಥೆಯ ಮೂಲಕ ನಿರ್ದೇಶಕರು ನಮ್ಮ ಮುಂದಿಡುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ .
ಕಿಕುವಿನ ಪಾತ್ರ ನಿರ್ವಹಿಸಿರುವ ದಿವ್ಯಾ ಚೆತ್ರಿ ನಿಜಕ್ಕೂ ಅಭಿನಂದನಾರ್ಹರು. ಜೊತೆಗೆ ವೇಶ್ಯಾವಾಟಿಕೆಯೊಂದರ ಮುಖ್ಯಸ್ಥೆಯ ಪಾತ್ರ ನಿರ್ವಹಿಸಿರುವ ಪ್ರಿಯಾಂಕ ಬೋಸ್ ಕೂಡ ಅತ್ಯುತ್ತಮ ಅಭಿನಯ ನೀಡಿದ್ದಾರೆ.

ಚಿತ್ರೋತ್ಸವದ ಚಿತ್ರಗಳು: ಪರ್ವಿಜ್ ಮತ್ತು ಹೋಮ್

ತನ್ನ ರೈನಿ ಸೀಸನ್ [2010] ಚಿತ್ರದಿಂದ ಗಮನಸೆಳೆದಿದ್ದ ನಿರ್ದೇಶಕ ಮಾಜಿದ್ ಬರ್ಜೆಗರ್ ನಿರ್ದೇಶನದ ಚಲನಚಿತ್ರ ಪರ್ವಿಜ್. ಚಿತ್ರದ ಪ್ರಮುಖ ಪಾತ್ರಧಾರಿ ಪರ್ವಿಜ್ ಗೀಗ ಐವತ್ತು ವರ್ಷ ವಯಸ್ಸು. ತನ್ನ ಜೀವಮಾನದಲ್ಲೇ ಏನೊಂದು ಕೆಲಸವನ್ನೂ ಮಾಡದೆ ಅಪ್ಪನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಉಂಡಾಡಿ ಗುಂಡನಂತೆ ಕಾಲ ಕಳೆದವ. ಅವನ ಸುತ್ತಮುತ್ತಲ ಜನರಿಗೆ ಪರ್ವಿಜ್ ಎಂದರೆ ಏತಕ್ಕೂ ಬಾರದ ನಾಲಾಯಕ್ಕು, ನಿರುಪಯೋಗಿ ಎನ್ನುವ ಭಾವವಿದೆ. ಅದನ್ನು ಯಾವತ್ತೂ ಮುರಿಯುವ, ಅವರ ಅನಿಸಿಕೆಯನ್ನು ಸುಳ್ಳುಮಾಡುವ ಯಾವ  ಉಮ್ಮೇದು ಎಮ್ಮೆಕಿವಿಯ ಪರ್ವಿಜ್ ಗೆ ಇಲ್ಲ. 

ಆದರೆ ಬದುಕು ಅಂದುಕೊಂಡ ಹಾಗೆ ಇರುವುದಿಲ್ಲವಲ್ಲ. ಪರ್ವಿಜ್ ನ ತಂದೆ ಮತ್ತೆ ಮರುಮದುವೆಯಾಗಲು ಯೋಚಿಸಿ, ನಿಶ್ಚಯಿಸಿಕೊಂಡ ಮೇಲೆ ಮಗನನ್ನು ಮನೆಯಿಂದ ಹೊರಗಿರಿಸಲು ಯೋಚಿಸುತ್ತಾನೆ. ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ ಅವನ ದೈನಂದಿನ ಖರ್ಚುವೆಚ್ಚವನ್ನು ತಾನೇ ವಹಿಸಿಕೊಂಡು ಅವನಿಗೊಂದು ಮನೆಯನ್ನೂ ಹುಡುಕಿ ಅದರ ಬಾಡಿಗೆಯನ್ನು ತನ್ನ ಜೇಬಿನಿಂದಲೇ ಕೊಡಲು ನಿರ್ಧರಿಸುತ್ತಾನೆ. ಪರ್ವಿಜ್ ಗೆ ಈ ವಿಷಯ ಇರುಸುಮುರುಸಾದರೂ ಅವನ ನಿರ್ಧಾರಕ್ಕಿಲ್ಲಿ ಕವಡೆ ಕಾಸಿನ ಕಿಮ್ಮತ್ತಿಲ್ಲವಾದ್ದರಿಂದ ಮರುಮಾತಾಡದೆ ಅಪ್ಪ ನೋಡಿದ ಇನ್ನೊಂದು ಮನೆಗೆ ವಾಸ್ತವ್ಯ ಬದಲಿಸುತ್ತಾನೆ. ಹೊಸಮನೆಯಲ್ಲಿ ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯ ಹುಡುಗ ಕೂಡ ಪರ್ವಿಜ್ ನ ಮಾತಿಗೆ ಬೆಲೆಕೊಡದೆ ತನ್ನಿಷ್ಟದಂತೆ ಪರ್ವಿಜ್ ಮನೆಯನ್ನ ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳತೊಡಗುತ್ತಾನೆ.

ಹೀಗೆ ಎಲ್ಲ ಕಡೆಯಿಂದಲೂ ನಿರ್ಲಕ್ಷ್ಯಕ್ಕೆ ಒಳಗಾಗುವ ಪರ್ವಿಜ್ ತನ್ನ ಅಸ್ತಿತ್ವವನ್ನು, ಇರುವಿಕೆಯನ್ನು ತೋರಿಸುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಪಡುತ್ತಾನೆ. ಅದು ಚಿತ್ರವನ್ನೂ ಏಕಾಏಕಿ ಆಸಕ್ತಿಕರವನ್ನಾಗಿ ಮಾಡುವುದಲ್ಲದೆ, ಚಿತ್ರದ ಮಗ್ಗಲಿಗೆ ಹೊಸ ಚೈತನ್ಯ ತುಂಬುತ್ತದೆ. ಮುಂದಿನ ಕಥೆ ಇಷ್ಟೆ. ಅಪ್ಪನಿಗೆ,  ತನ್ನನ್ನು ರೇಗಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಲಾಂಡ್ರಿಯವನಿಗೆ, ತನ್ನಪ್ಪನ ಮಾತನ್ನು ಕೇಳಿಕೊಂಡು ಪರ್ವಿಜ್ ನನ್ನು ಮನೆಯಿಂದ ಖಾಲಿ ಮಾಡಿಸಲು ಬಂದ ಮನೆ ಮಾಲೀಕನಿಗೆ, ಸದಾ ಗೋಳು ಹೊಯ್ದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯ ಹುಡುಗನಿಗೆ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಪಾಠ ಕಲಿಸಲು ಪರ್ವಿಜ್ ನಿರ್ಧರಿಸುತ್ತಾನೆ. ಆವಾಗ ನಡೆಯುವ ಘಟನೆಗಳು ಅಥವಾ  ಪರ್ವಿಜ್ ಕೃತ್ಯಗಳು ಇಡೀ ಚಿತ್ರಕ್ಕೆ ಹೊಸ ಆಯಾಮವನ್ನು ಕೊಡುತ್ತದೆ.

ಚಿತ್ರದ ನಿರೂಪಣೆಯಲ್ಲಿ ಹೊಸತನವೇನಿಲ್ಲವಾದರೂ ಇರಾನಿ ಚಿತ್ರಗಳಂತೆ ವಾಸ್ತವಕ್ಕೆ ಹತ್ತಿರವಾದ ಕಥೆ ಚಿತ್ರಕಥೆ ಇದೆ. ಯಾವುದೇ ಅವಸರವಿಲ್ಲದೆ ಯಾರನ್ನೂ ನಾಯಕನನ್ನಾಗಿಯೂ ಖಳನಾಯಕನನ್ನಾಗಿಯೂ ಮಾಡದೆ ಪಾತ್ರಗಳು ಸಂದರ್ಭಕ್ಕನುಸಾರವಾಗಿ ವರ್ತಿಸುವಂತೆ ಕಥೆ ಹೆಣೆದಿರುವ/ನಿರೂಪಿಸಿರುವ ನಿರ್ದೇಶಕ ಆ ಕಾರಣದಿಂದಾಗಿಯೇ ನಮಗಿಷ್ಟವಾಗುತ್ತಾನೆ. ಪರ್ವಿಜ್ ನ ಪ್ರತಿ ವರ್ತನೆಯಲ್ಲೂ ವಾಸ್ತವದ ಅಂಶವಿದೆ.ಹಾಗಾಗಿಯೇ ಚಿತ್ರ ನೈಜ ಘಟನೆಯ ಸಾಕ್ಷ್ಯಚಿತ್ರದಂತೆ ಭಾಸವಾಗುತ್ತದೆಯೇ ಹೊರತು ಎಲ್ಲೂ ಸಿನಿಮೀಯ ಎನಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಅತನ ವರ್ತನೆಯಲ್ಲಿ ಹತಾಶೆಯಿದೆ, ಕ್ರೌರ್ಯವಿದೆ ಹಾಗೆ ನ್ಯಾಯವೂ ಇದೆ. ಹೀಗಾಗಿ ಪರ್ವಿಜ್ ಚಿತ್ರವನ್ನೂ ಒಂದು ವಿಭಾಗಕ್ಕೆ ಅಥವ ಪರ್ವಿಜ್ ಪಾತ್ರವನ್ನ ಒಂದು ಮಾನದಂಡಕ್ಕೆ ಒಳಪಡಿಸಿ ಕೈತೊಳೆದುಕೊಳ್ಳಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಚಿತ್ರದ ಶಕ್ತಿ ಇದೆ ಎನ್ನಬಹುದು.

ಮೊದಲ ಇಪ್ಪತ್ತು ನಿಮಿಷ ಮಂದಗತಿಯ ನಿರೂಪಣೆ ಆಕಳಿಕೆ ತರಿಸಿದರೂ ತದನಂತರ ಮಂದಗತಿ ಹಾಗೆ ಇರುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಚಿತ್ರದ ಕಥೆ ಆಸಕ್ತಿಕರವಾಗಿ ಶರವೇಗವನ್ನೂ, ತಿರುವುಗಳನ್ನೂ ಪಡೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಒಮ್ಮೆ ನೋಡಲೇಬೇಕಾದ ಚಿತ್ರ ಪರ್ವಿಜ್.

ಹೋಮ್:ಒಂದು ತುಂಬು ಕುಟುಂಬ. ಅದಕ್ಕೊಬ್ಬ ಯಜಮಾನ. ಅವನಿಗೆ ಎಲ್ಲವೂ ಆತನ ಅಣತಿಯಂತೆ ನಡೆಯಬೇಕೆನ್ನುವ ಬಯಕೆ.ಅವನ ಮಕ್ಕಳೂ ಅಷ್ಟೇ ಒಬ್ಬನನ್ನು ಹೊರೆತುಪಡಿಸಿ, ಎಲ್ಲರೂ ಅವನು ಹಾಕಿದ ಲಕ್ಷ್ಮಣ ರೇಖೆ ದಾಟುವುದಿಲ್ಲ . ಹಿರಿಯ  ಮಗ ಒಂದು ಕೊಲೆ ಮಾಡಿ ಜೈಲು ಸೇರಿಕೊಂಡವನು ಹಾಗೆಯೇ ಕತ್ತಲ ರಾಜ್ಯಕ್ಕೆ ಅಧಿಪತಿಯಾಗುತ್ತಾನೆ. ಇಂತಹ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಹೊರಬರದ ಹಲವಾರು ಸೂಕ್ಷ್ಮವೆನಿಸಿದರೂ ಸಹಿಸಲಾಗದ ಹಲವಾರು ಸಮಸ್ಯೆಗಳಿರುತ್ತವೆ . ತಾತನ ಶತಮಾನೋತ್ಸವದ ಆಚರಣೆಗಾಗಿ ಇಡೀ ಕುಟುಂಬ ಸಂಭ್ರಮದಿಂದ ಸಿದ್ಧವಾಗುತ್ತದೆ. ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹಿರಿಯ ಮಗ ಕೂಡ ಬರುತ್ತಾನೆ. ಆದರೆ  ಶತಮಾನದ ಸಂಭ್ರಮಾಚರಣೆ ಬದಲಿಗೆ ಅಲ್ಲಿ ಮಾರಣಹೋಮ ನಡೆಯುತ್ತದೆ. ಹಿರಿಯ ಮಗನ ಪಾಪಕೃತ್ಯಗಳು ಅವನ ಜೊತೆಗೆ ಮನೆಯ ಸದಸ್ಯರನ್ನೂ ಆಪೋಶನ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆ .

2011ರಲ್ಲಿ ಬಿಡುಗಡೆಯಾದ ರಶಿಯನ್ ಭಾಷೆಯ ಚಲನಚಿತ್ರ ಹೋಮ್.ಎರಡು ಘಂಟೆ ಏಳು ನಿಮಿಷಗಳಷ್ಟು ಅವಧಿಯ ಈ ಚಿತ್ರದ ನಿರ್ದೇಶಕ ಒಲೆಗ್ ಪೋಗೊದೀನ್. ಚಿತ್ರದಲ್ಲಿ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಹರವಾಗಿರುವುದು ಕುಟುಂಬದೊಳಗಿನ ಸಂಬಂಧದಲ್ಲಿನ ಸೂಕ್ಷ್ಮತೆ ಮತ್ತು ದ್ವೇಷ. ಇವುಗಳನ್ನು ಬಿಚ್ಚಿಡುತ್ತಾ ಒಂದೊಂದೆ ಪಾತ್ರಗಳನ್ನೂ ಪರಿಚಯಿಸುತ್ತಾ ಹೋಗುವ ನಿರ್ದೇಶಕ ಕಡಿಮೆ ಸಂಖ್ಯೆಯ ದೃಶ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಚಿತ್ರದ ಹಂದರ, ಮತ್ತು ಅಲ್ಲಿನ ಜನಜೀವನವನ್ನು ಬಿಚ್ಚಿಟ್ಟು ಬಿಡುತ್ತಾನೆ. ಒಮ್ಮೆಲೆ ಮನೆಗೆ ಹಿರಿಯ ಮಗ ಹಿಂದಿರುಗಿದ ನಂತರ ಒಂದಷ್ಟು ಹಳೆಯ ರಹಸ್ಯಗಳ ಹಿನ್ನೆಲೆ ಬಯಲಾಗುವುದರೊಂದಿಗೆ ಚಿತ್ರ ಸಾಹಸಮಯ ಮತ್ತು ಕುತೂಹಲಭರಿತ ರೋಮಾಂಚಕ ಮಗ್ಗಲಿಗೆ ಹೊರಳುತ್ತದೆ. ಅಮೇಲಿನದೆಲ್ಲಾ ಹುಡುಕಾಟ, ಹೊಡೆದಾಟ, ಕೊಲೆ ಇಷ್ಟೇ. ಹಲವಾರು ಚಿತ್ರೋತ್ಸವಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಶಸ್ತಿ ಗಳಿಸಿರುವ ಈ ಚಿತ್ರ ತೀರಾ ಮಹತ್ವದ ಚಿತ್ರವಾಗಿಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಒಮ್ಮೆ ನೋಡಲಡ್ಡಿಯಿಲ್ಲ.

ಓದಿ ಮೆಚ್ಚಿದ್ದು: 

 ಅಪ್ಪ ಯಾವತ್ತಿಗೂ ನನ್ನ ಹೀರೋ . ಈವತ್ತಿನ 'ನಾನು' ಗೆ ಕಾರಣ ನನ್ನಪ್ಪ. ನನಗೆ ಯಾವತ್ತೂ ನನಸು  ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲಾಗದ ಕನಸನ್ನು ಹಾಗೆ ಕನಸಾಗಿಸಿ ಹೋದ ಅಪ್ಪನ ನೆನಪು  ದಿನವಿಲ್ಲ ನನಗೆ. ನಿನ್ನೆ ಜೀವನ್ಮುಖಿ ಬ್ಲಾಗ್ ನಲ್ಲಿದ್ದ  ಛೆ ಅಪ್ಪನಿಗೂ ವಯಸ್ಸಾಗಿ ಬಿಡ್ತೆ ಲೇಖನ ನನ್ನ ಕಣ್ಣನ್ನು ಆರ್ದ್ರವಾಗಿಸಿತು ಹಾಗೆ ಅದರಲ್ಲಿನ ಇನ್ನು ಕೆಲವು ಲೇಖನಗಳು ತೀರ ಆತ್ಮೀಯ ಎನಿಸಿದವು. ಬಿಡುವಾದಾಗ ನೀವು ಒಮ್ಮೆ ಲಗ್ಗೆಯಿಡಿ.