ಚಿತ್ರೋತ್ಸವದ ಸಂಭ್ರಮ:ನೂರಾರು ಚಿತ್ರಗಳು

ಕಳೆದ ಬೆಂಗಳೂರು ಅಂತರರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಚಿತ್ರೋತ್ಸವದಲ್ಲಿ ನನಗೆ ಭಾಗವಹಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ . ಹಾಗಾಗಿ ಆಲ್ಲಿ ಪ್ರದರ್ಶನಗೊಂಡಿದ್ದ  ಎಲ್ಲಾ ಸಿನೆಮಾಗಳನ್ನು ಪಟ್ಟಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಒಂದು ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ ನೋಡಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದೆ. ಆದರೆ ಈ ಸಾರಿಯ ಚಿತ್ರೋತ್ಸವದ ಪಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿರುವ ಬಹುತೇಕ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ನಾನು ಈಗಾಗಲೇ ನೋಡಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದರೂ ಅದನ್ನು ತೆರೆಯ ಮೇಲೆ ಚಿತ್ರಮಂದಿರದಲ್ಲಿ ನೋಡುವ ಮಜವೇ ಬೇರೆ. ಈ ಸಾರಿ ಸುಮಾರು ಏಳು ದೇಶಗಳ ನೂರೈವತ್ತಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಸಿನೆಮಾಗಳಿವೆ. ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು ಗಮನಾರ್ಹವೆನಿಸಿರುವ ಚಿತ್ರಗಳಿವೆ .ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿರುವಂತೆ[ನೋಡಿರುವ] ಚಿತ್ರಗಳಾದ  ಹೆಡ್ ಶಾಟ್[2012],ಕಿಮ್ ಕಿ  ಡುಕ್  ನಿರ್ದೇಶನದ ಪಿಯೇಟ [2012], ಜರ್ಮನ್ ಭಾಷೆಯ ಬಾರ್ಬರಾ[2012], ರಶಿಯಾ ದ ಹೋಂ [2012], ಕೆನಡಾ ದೇಶದ ಕ್ಯಾಮಿಒನ್ [2012], ಇರಾನ್ ನ ಆರೆಂಜ್ ಸೂಟ್ [2012], ಸೈಲೆನ್ಸ್ ಮುಂತಾದ ನೋಡಲೇ ಬೇಕಾದ ಚಿತ್ರಗಳಿವೆ. ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಸೋದರ-ಕಾಮಿ ಶೇಮೆಲೆಸ್ಸ್[2012/ಪೋಲೆಂಡ್]ತರಹದ ಸ್ವಲ್ಪ ಮುಜುಗರ ತರಿಸುವ ಚಿತ್ರವೂ ಇದೆ. ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ದಿನಕ್ಕೈದು ಸಿನೆಮಾದಂತೆ ನೋಡಲು ತೊಡಗಿದರೆ ಅದೆಷ್ಟು ನಮ್ಮನ್ನು ನೋಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತವೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ . ನೋಡಿರುವ ಚಿತ್ರಗಳಿಂದಾಗಿ ಸ್ವಲ್ಪ ವಿರಾಮವೂ ದೊರೆಯುವುದರಿಂದ ಏಳು ದಿವಸಗಳಲ್ಲಿ ಸಾಧ್ಯವಾದಷ್ಟು ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ನೋಡಿಬಿಡಬೇಕೆನ್ನುವ ಆಸೆಯಂತೂ ಇದೆ. ಇವೆಲ್ಲಾ ಇತ್ತೀಚಿನ ಅಂದರೆ 2010ರ ಮೇಲಿನ ಚಿತ್ರಗಳು. ಇವುಗಳ ಜೊತೆಗೆ ರಾಬರ್ಟ್ ಬೆನಿನಿ ಯಾ ಮಾಸ್ಟರ್ ಪೀಸ್ 'ಲೈಫ್ ಇಸ್ ಬ್ಯೂಟಿ ಫುಲ್ [1997],  ಮೈಕೆಲ್ಯಾಂಜೆಲೊ ಅನ್ತೊನಿನಿಯ ಐಡೆಂಟಿಫಿಕೇಶನ್ ಆಫ್ ಎ ವುಮನ್[1982], ರೆಡ್ ಡೆಸರ್ಟ್[1964], ಹಲ ಅಷ್ಬಿ ನಿರ್ದೇಶನದ ಕಮಿಂಗ್ ಹೋಂ[1974], ಜೆಅನ್ ಪಾಲ್ ರಪ್ಪೆನೆಔ ನಿರ್ದೇಶನದ ದಿ ಹಾರ್ಸ್ ಮ್ಯಾನ್ ಆನ್ ದಿ ರೂಫ್[1995],  ಓಲ್ಡ್ ಬಾಯ್  [೨೦೦೩]ಮುಂತಾದ ಚಿತ್ರಗಳೂ ಇರುವುದರಿಂದ ಹೊಸ-ಹಳೆಯ ಸಂಗಮವೂ ದೊರೆಯುತ್ತದೆ. ಅದರ ಜೊತೆಗೆ ನಿರ್ದೇಶಕರಾದ ಫಾತಿಹ್ ಅಕಿನ್ , ಅಕಿರಾ ಕುರುಸೋವ ರ ಚಿತ್ರಗಳು, ಭಾರತದ ಜಾನ್ ಬರುವ, ರಾಮು ಕಾರಿಯತ್, ಗಿರೀಶ್ ಕಾಸರವಳ್ಳಿ, ಸಿದ್ದಲಿಂಗಯ್ಯನವ ಚಿತ್ರಗಳೂ ಇವೆ.
ಎಲ್ಲ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ನೋಡಿದ ಮೇಲೆ ಮಾತಾಡಲು, ಚರ್ಚೆ ಮಾಡಲು ಸಾಕಷ್ಟು ವಿಷಯವಂತೂ ಇರುತ್ತದೆ . ಜೊತೆಗೆ ಒಂದು ಹೊಸ ಪ್ರಪಂಚವೂ ತೆರೆದುಕೊಂಡಿರುತ್ತದೆ .

ಓದಿ ಮೆಚ್ಚಿದ್ದು: 

ನಾನು ಕವನ ಬರೆದಿದ್ದು ತೀರಾ ಕಡಿಮೆ. ಆದರೆ ಓದಿ ಖುಷಿ ಪಡುತ್ತೇನೆ. ಗೆಳೆಯ ಚಂದ್ರ ಆಗಾಗ ಒಳ್ಳೆಯ ಕವನಗಳನ್ನು ಬರೆಯುತ್ತಿದ್ದ.ಅದು ಬಿಟ್ಟರೆ ಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಬರುವ ಕವನಗಳನ್ನು ಓದಿಯೇ  ಓದುತ್ತೇನೆ .ತೆರೆದ ಮನ ಬ್ಲಾಗಿನಲ್ಲಿರುವ ಒಂದೆರೆಡು ಕವನಗಳು ನನಗಂತೂ ತುಂಬಾ ಹಿಡಿಸಿತು. ಹಾಗೆ ಬೀಟಾ ಮಹಿಳೆ ಎನ್ನುವ ಲೇಖನವೂ.ಅಲ್ಲಿನ ಹಿತ ವಚನಗಳು ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ  ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ, ಅರ್ಥ ಗರ್ಭಿತವಾಗಿಯೂ ಇದೆ. ಒಮ್ಮೆ ನೀವು ಓದಿ.

ಪೂರ್ವ ತಯಾರಿ ಮತ್ತು ಸ್ಟೋರಿ ಬೋರ್ಡ್...

ನಾನಾಗ ಹತ್ತನೆಯ ತರಗತಿಯಲ್ಲಿದ್ದೆ. ಎಂಟನೆಯ ತರಗತಿಯಲ್ಲಿ ಮೊದಲ ಕಥೆ ಬರೆದಿದ್ದೆನಾದರೂ ಸಿನೆಮಾದ ಗೀಳು ನನಗೆ ಹತ್ತನೇ ತರಗತಿಯಲ್ಲಿ ಹತ್ತಿದ್ದು. ಅದ್ಯಾಕೆ ಹತ್ತಿತು ನನಗಿನ್ನೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ನಮ್ಮೂರಿದ್ದದ್ದು ಬೆಂಗಳೂರಿನಿಂದ ನೂರಾನಲವತ್ತು ಕಿಲೋಮೀಟರ್ ದೂರದಲ್ಲಿರುವ ಮೈಸೂರಿನಿಂದ 25 ಕಿಲೋಮೀಟರು ದೂರದಲ್ಲಿರುವ ನಂಜನಗೂಡಿನಿಂದ ಒಂಬತ್ತು ಕಿಲೋಮೀಟರು ದೂರದಲ್ಲಿ. ಅಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ರೀತಿಯ ಸಿನಿಮಾ ಸಂಬಂಧಿ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳು ನಡೆಯಲು ಸಾಧ್ಯವೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಆಗೊಂದು ಈಗೊಂದು ಚಿತ್ರೀಕರಣ ತಂಡ ಬಂದು ಚಿತ್ರೀಕರಣ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರೂ ಅದೆನೆಗೆ ತಲುಪುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ನನಗೆ ಸಿನಿಮಾ ಶೂಟಿಂಗ್ ನೋಡುವ ಆಸೆಯಿದ್ದರೂ ಸಾಧ್ಯವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಪೀಯುಸಿಗೆ ಬಂದ ಮೇಲೆ ನಂಜನಗೂಡಿಗೆ ಕಾಲೇಜು ಸೇರಿಕೊಂಡವನು ಮೊದಲಿಗೆ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಗ್ರಂಥಾಲಯಕ್ಕೆ ಲಗ್ಗೆಯಿಟ್ಟಿದ್ದೆ. ಸಿನಿಮಾ ಸಂಬಂಧಿ ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನ ತಡಕಾಡಿದ್ದೆ. ನಂಗೆ ಬೇಕಾದದ್ದು ಸಿನೆಮಾದ ಬಗೆಗಿನ ತಾಂತ್ರಿಕ ಜ್ಞಾನ ಮತ್ತು ತಯಾರಿಕೆಯ ಹಂತಗಳು. ಆದರೆ ಅದಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧ ಪಟ್ಟ ಪುಸ್ತಕಗಳು ಇರಲಿಲ್ಲ. ಸಿನೆಮಾದ ಕಥೆಯನ್ನ ನನ್ನಲ್ಲೇ ಹುಟ್ಟುಹಾಕುತ್ತಿದ್ದೆನಾದರೂ ಸಿನೆಮಾಕ್ಕೆ  ಅದನ್ನು ಚಿತ್ರಕಥೆಯಾಗಿ ಬರಹ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಹೇಗೆ ಬರೆಯಬೇಕೆಂಬ ರೀತಿನೀತಿಯ ಮಾದರಿ ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಇಡೀ ಗ್ರಂಥಾಲಯ ಹುಡುಕಿದ ಮೇಲೆ ಒಂದೇ ಒಂದು ಪುಸ್ತಕ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದು ನನಗೆ ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಸಿಕ್ಕಿದ ಹಾಗಾಗಿತ್ತು. ಅದರಲ್ಲಿ ಒಂದಷ್ಟು ಅಮೂಲ್ಯ ವಿಷಯಗಳೂ ಇದ್ದವು.

ನಮ್ಮ ಚಿತ್ರ ಮಾರ್ಚ್ 23 ಪೂರ್ವ ಚಿತ್ರೀಕರಣದಲ್ಲಿ ಬರವಣಿಗೆಗೆ ನಾವು ನಮ್ಮ ತಂಡ ತೆಗೆದುಕೊಂಡ ಒಟ್ಟು ಅವಧಿ ಸರಿ ಸುಮಾರು ಎಂಟು ತಿಂಗಳುಗಳು. ದೊಡ್ಡ ಸ್ಟಾರ್ ಇಲ್ಲದ ದೊಡ್ಡ ಬಜೆಟ್ ಇಲ್ಲದ್ದರಿಂದ ನಾನಂದುಕೊಂಡದ್ದನ್ನು ಸಾಧಿಸಲು ಪೂರ್ವ ತಯಾರಿ ಅತ್ಯಗತ್ಯವಾಗಿತ್ತು. ಹಾಗಾಗಿ ಸಂಭಾಷಣೆಯ ನಂತರ ದೃಶಿಕೆಯನ್ನು ವಿಂಗಡಿಸಿ, ಅದಕ್ಕೆ ಸ್ಟೋರಿ ಬೋರ್ಡ್ ಮಾಡತೊಡಗಿದೆ. ನನ್ನ ಚಿತ್ರಕಲೇ ಈ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ನೆರವಿಗೆ ಬಂತು. ಇಡೀ ಸಿನೆಮಾಕ್ಕೆ ಸ್ಟೋರಿ ಬೋರ್ಡ್ ಮಾಡುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ತಿಂಗಳುಗಳೇ ಕಳೆದುಹೋಗಿದ್ದವು. ನಿರ್ಮಾಪಕರು ನನ್ನ ಪೂರ್ವತಯಾರಿ ನೋಡಿ ಖುಷಿ ಪಟ್ಟಿದ್ದರು.

ನಮ್ಮ ಚಿತ್ರಕ್ಕೆ ನಾನು ಬಿಡಿಸಿದ ಸ್ಟೋರಿ ಬೋರ್ಡ್.

 ಆ ಅನುಭವದ ನಂತರವೇ ನನಗನಿಸಿದ್ದು ಒಂದು ಚಿತ್ರಕ್ಕೆ ಪೂರ್ವ ತಯಾರಿ ಎಷ್ಟು ಮುಖ್ಯ ಎನ್ನುವುದು. ನಾವು ಹಾಲಿವುಡ್ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನ ಗಮನಿಸಿದಾಗ ಇದು ನಮಗರಿವಾಗುತ್ತದೆ. ಇಡೀ ಚಿತ್ರದ ಗತಿ, ಮೂಡನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪವೂ ತುಳಿಯದೆ ಹೊತ್ತೊಯ್ಯುವ ಅವರ ಆ ಪ್ರಾವಿಣ್ಯತೆಗೆ ಆ ಪೂರ್ವ ತಯಾರಿಯೇ ಕಾರಣ. ಮೊನ್ನೆ ದಿ ಆವೆಂಜರ್ಸ್ ನೋಡಿದಾಗ ಅದರ ಪ್ರತಿಯೊಂದು, ದೃಶ್ಯ, ಅದಕ್ಕೆ ತಕ್ಕ ಗ್ರಾಫಿಕ್ಸ್, ಬೆಳಕು ಎಲ್ಲವೂ ಪೂರ್ವತಯಾರಿಯಿಂದ ಮಾತ್ರ ಸಾಧ್ಯ ಎನಿಸಿತು. ತೀರ ಮಹತ್ವದ ಚಿತ್ರವಲ್ಲವಾದರೂ ಒಮ್ಮೆ ನೋಡಿ ಖುಶಿಪಡಬಹುದಾದ ಚಿತ್ರ. ಸಾಹಸ, ಗ್ರಾಪಿಕ್ಸ್ ನಾಯಕರುಗಳು ಚಿತ್ರವನ್ನ ಬೋರಾಗದಂತೆ ಮಾಡುತ್ತವೆ.

ಓದಿ ಮೆಚ್ಚಿದ್ದು: 

ನಾನು ಕಾಲೇಜು ಮುಗಿಸಿ ಮನೆ ಸೇರುತ್ತಿದ್ದದ್ದು ರಾತ್ರಿ ಹತ್ತು ಘಂಟೆಗೆ. ಮನೆಯವರೆಲ್ಲಾ ಮಲಗಿಬಿಡುತ್ತಿದ್ದರಾದರೂ ನನ್ನ ತಂಗಿ ನನಗೆ ಊಟ ಬಡಿಸಲು ಎದ್ದಿರುತ್ತಿದ್ದಳು. ಊಟ ಮಾಡುವಾಗ ಅವಳಿಗೆ ಹೊಸದಾಗಿ ಬಿಡುಗಡೆಯಾದ ಸಿನೆಮಾದ ಕಥೆಯನ್ನೂ , ಓದಿದ್ದನ್ನೋ ರಸವತ್ತಾಗಿ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದೆ. ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಕುಚೇಷ್ಟೆಗೆ ಸಾಂಸಾರಿಕ ಸಿನೆಮಾದ ಕಥೆಯನ್ನ ಕುತೂಹಲಕ್ಕೆ ಕೇಳಿದರೆ ನಾನು ಸಿನೆಮಾ ನೋಡಿರದಿದ್ದರೂ ಸುಮ್ಮನೆ ಏನೇನೋ ಕಲ್ಪಿಸಿ ಅವಳಿಗೆ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದೆ. ಅವಳು ' ಆ ಸಿನೆಮಾ ಹಾಗಿರುವಾ ಹಾಗೆ ಕಾಣುವುದಿಲ್ಲವಲ್ಲ...ಒಳ್ಳೆ ಕಥೆಯಿದದ್ದ ಹಾಗಿದೆ.  ನೀನು ನೋಡಿದ್ರೆ ರಕ್ತ ಕೊಲೆ ಅಂತ ಏನೇನೋ ಹೇಳ್ತಿದ್ದೀಯಾ..' ಎಂದು ಅನುಮಾನ ವ್ಯಕ್ತ ಪಡಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ಆಮೇಲೆ ಸಿನೆಮಾ ನೋಡಿದ ಮೇಲೆ ಬೈದರೆ ಆವಾಗ ಹಾಗೆ ಇತ್ತು. ಈಗ ಬದಲಾಗಿದೆ ಎಂದು ನಗುತ್ತಿದ್ದೆ.ಆವಾಗಿನಿಂದಲೂ ನನಗೆ ನಾನು ನೋಡಿ ಖುಶಿಪಟ್ಟೆದ್ದನ್ನು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಹೇಳಿ ತಲೆ ತಿನ್ನುವ ಚಟ ಬಂದುಬಿಟ್ಟಿದೆ. ನನ್ನ ಗೆಳೆಯರ ತಂಡವೂ ಹಾಗೆ ಇದೆ. ಏನನ್ನಾದರೂ ನೋಡಿದಾಕ್ಷಣ, ಓದಿದಾಕ್ಷಣ ಫೋನ್ ಮಾಡಿ ಮಾತಾಡಲೇ ಬೇಕು. ನನ್ನ ಹಡಗು ನನ್ನದು ನನ್ನ ತೀರ ನನ್ನದು ಬ್ಲಾಗಿನಲ್ಲಿನ  ಸ್ಫೂರ್ತಿ ಕವನ ತುಂಬಾ ಹಿಡಿಸಿತು. 

ಚಿಗುರೊಡೆಯಿತು ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ನನ್ನೊಳಗಿದ್ದ,                      
ಮಗುವಿನ ಮನಸು                                                      
ನೆನಪಾಯಿತು  ಅಪ್ಪ -ಅಮ್ಮ ನನಗಾಗಿ,                            
ಕಂಡ ಕನಸು 

ಸಾಲುಗಳು ಇಷ್ಟವಾಯಿತು.   ತೀರಾ ಪ್ರಾ ಸದ ಹಂಗಿಲ್ಲದ ಕವನ ನಿಮಗೂ ಇಷ್ಟವಾಗಬಹುದು.            

ಹಂದಿ, ಗಂಡ, ಮಕ್ಕಳು -5

ವೇಸ್ ಡಿ.ನೋಸೆಸ್ ಎನ್ನುವ ಬೆಲ್ಜಿಯಂ ಭಾಷೆಯ ಚಲನಚಿತ್ರವೊಂದಿದೆ. ಥಿಯೆರಿ ಜೆನೊ ಎನ್ನುವವ ಅದರ ನಿರ್ದೇಶಕ. ಚಿತ್ರದ ಕಥೆ ಇಂತಿದೆ ಕೇಳಿ. ಆತನೊಬ್ಬ ರೈತ. ಪ್ರಾಣಿಗಳೆಂದರೆ ಅದೊಂತರ ಪ್ರೀತಿಯೋ, ದ್ವೇಷವೋ ಗೊತ್ತಾಗದಂತ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ನಮಗೆ ಅಥವಾ ನಿರ್ದೇಶಕನಿಗೆ ಅಥವಾ ಸ್ವತಃ ನಾಯಕನಿಗೂ. ಅವನು ಎಲ್ಲರಿಗಿಂತ ಭಿನ್ನ ಎನ್ನುವುದಕ್ಕಿಂತ ಅಪಸಾಮಾನ್ಯ , ತಿಕ್ಕಲ ಎನ್ನಬಹುದು. ಕೋಳಿ ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಾನಾದರೂ ತಲೆ ಕತ್ತರಿಸುತ್ತಾನೆ, ಪಾರಿವಾಳದ ತಲೆಗೆ ಗೊಂಬೆ ಕಟ್ಟುತ್ತಾನೆ. ಇವೆಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಅತಿರೇಕ ಮುಂದೆ ಇದೆ. ಆತನು ಒಂದು ಹೆಣ್ಣು ಹಂದಿಯನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಾನೆ. ಹೌದು. ಅದನ್ನೇ ನಮ್ಮ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ಪ್ರಕಾರ ಹೇಳುವುದಾದರೆ ಮದುವೆಯಾಗುತ್ತಾನೆ. ಮುಂದೆ ಅದಕ್ಕೆ ಮಕ್ಕಳಾದಾಗ, ಅಥವಾ ಇವನಿಗೆ ಹಂದಿ ಮರಿಗಳಾದಾಗ ಅವಕ್ಕೆ ತಾನೆ ಹಾಲುಣಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಾನೆ. ಆದರೆ ಅವು ತಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಹಾಲು ಕುಡಿಯುತ್ತವೆ.ಆದರೆ ಹಂದಿಗಳಿಗೆ ತಾಯಿಯ ಸಹವಾಸ ಬೇಕೇ ಬೇಕಲ್ಲವೇ..? ಅವುಗಳು ತಾಯಿ ಹಂದಿಯ ಬಳಿ ಹೋಗಲು ಹಾತೊರೆಯುತ್ತವೆ. ಇದರಿಂದ ಕೋಪಗೊಳ್ಳುವ ತಂದೆ ಅವುಗಳನ್ನೂ ಸಾಯಿಸುತ್ತಾನೆ. ಇದರಿಂದ ತಾಯಿ ಹಂದಿ ಖಿನ್ನತೆಗೊಳಗಾಗುತ್ತದೆ. ರೊಚ್ಚಿಗೆದ್ದು ಹುಚ್ಚುಚ್ಚಾಗಿ ಓಡತೊಡಗುತ್ತದೆ. ಹಾಗೆ ಓಡಿ ಗುಂಡಿಯೊಂದಕ್ಕೆ ಬೀಳುತ್ತದೆ.ಆದರೆ ಈತ ಬಿಡಬೇಕಲ್ಲಾ ..ಹುಡುಕೆ ಹುಡುಕುತ್ತಾನೆ. ಆ ದೇಹವನ್ನೂ ಹೊರತೆಗೆಯುತಾನೆ. ಅಳುತ್ತಾನೆ. ತಾನು ಸಾಯಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಾನೆ. ಆಮೇಲೆ ಹುಚ್ಚನಂತಾಡಿ ಮನೆಯ ವಸ್ತುಗಳನ್ನೆಲ್ಲಾ ಒಡೆದು ಹಾಕುತ್ತಾನೆ. ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ತಾನೂ ಆತ್ಮಹತ್ಯೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.

ಈ ಚಿತ್ರದ ಪೂರ್ಣ ಕಥೆ ಹೇಳಿದುದರ ಹಿಂದೆ ಒಂದು ಉದ್ದೇಶವಿದೆ.ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಎನೆಲ್ಲಾ ಸಿನೆಮಾಗಳನ್ನೂ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಪರಿಚಯಿಸುವುದಾದರೂ ಕೆಲವೊಂದು ಸಿನೆಮಾಗಳನ್ನೂ ನೋಡಿ ಎಂದು ಶಿಫಾರಸ್ಸು ಮಾಡಲು ಧೈರ್ಯ ಬರುವುದಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಅದೇಗೋ ಏನೋ  ನಾನಂತೂ ನೋಡಿಬಿಟ್ಟಿರುತ್ತೆನಾದ್ದರಿಂದ ನೋಡಿದ ವಿಶೇಷವನ್ನು , ವಿಚಿತ್ರವನ್ನು ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳಬೇಕೆಂಬ ತುಡಿತವಂತೂ ಇರುತ್ತದೆ.ಹಾಗಾಗಿ ಚಿತ್ರದ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುವ ಎನಿಸಿದರೂ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಕೆಲವು ಸಿನೆಮಾಗಳು ಆ ಧೈರ್ಯ ಕೊಡುವುದಿಲ್ಲ .

ಈ ಸಿನೆಮಾ ಕೂಡ ಅದೇ ಪಟ್ಟಿಗೆ ಸೇರಿದ್ದು. ಸಿನೆಮಾ ನೋಡಿದ ಮೇಲೆ ಇದನ್ನು ಯಾಕೆ ನೋಡಬೇಕು? ಎನ್ನುವ ಪ್ರಶ್ನೆಯಂತೂ ಕಾಡದೆ ಇರದು. ಸುಮಾರು ಒಂದು ಘಂಟೆ ಇಪ್ಪತ್ತು ನಿಮಿಷಗಳಷ್ಟು ಉದ್ದವಿರುವ ಈ ಚಿತ್ರವನ್ನ ನೋಡಬೇಕೆನ್ನಿಸಿದರೆ ಒಮ್ಮೆ ನೋಡಬಹುದು.

1975 ರಲ್ಲಿ ತಯಾರಾದ ಈ ಚಿತ್ರ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಪ್ರದರ್ಶನಕ್ಕೆ ಅನರ್ಹವೆಂದು ನಿಷೇಧಗೊಳಿಸಿಲಾಯಿತಾದರೂ ಅದರ ಡಿವಿಡಿ ಆವೃತ್ತಿಗಳು ಲಭ್ಯವಿದೆ.

ಓದಿ ಮೆಚ್ಚಿದ್ದು:

ನಾನು ಯಾವುದೇ ಕಥೆ ಬರೆದರೂ, ಅಥವಾ ಸಿನೆಮಾದ ಕಥೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಆಲೋಚಿಸಿದರೂ ಅದನ್ನು ಬರೆಯುವ ಮೊದಲು ಅದರ ಪೋಸ್ಟರನ್ನು ವಿನ್ಯಾಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೆ. ಅದೊಂತರ ಮಜಾ. ನಾನು ಎಷ್ಟೋ ಸಿನೆಮಾದ ಕಥೆಗಳು ಎಂದುಕೊಂಡಿರುವ ಕಥೆಗಳು ಬರಹರೂಪದಲ್ಲಿಲ್ಲ . ಆದರೆ ಅವುಗಳ ಪೋಸ್ಟರ್ ಡಿಸೈನ್ ಸಿದ್ಧವಾಗಿದೆ. ಮೊನ್ನೆ ನೆನಪಿನ ಸಂಚಿಯಿಂದ ಬ್ಲಾಗ್ ನಲ್ಲಿರುವ       ನನ್ನ ಕೆಲವು ಅಟೆಂಪ್ಟ್ ಗಳು ಲೇಖನವನ್ನು ಓದಿದಾಗ ನಂಗೆ ನೆನಪು ಬಂದದ್ದು ನನ್ನ ಕಥೆಗೆ ನಾನೇ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ಬರೆಯುತ್ತಿದ್ದದ್ದು. ಹಾಗೆ ನಮ್ಮ ಊರಿನ ಗೋಡೆಯ ಮೇಲೆ ಬಣ್ಣಬಣ್ಣದ ಬಳಪಗಳಿಂದ ನನ್ನದೇ ಚಿತ್ರದ ಪೋಸ್ಟರ್ ಬಿಡಿಸುತ್ತಿದ್ದದ್ದು. ಇಲ್ಲಿ ಮಾಲತಿ ಮೇಡಂ ವರ್ಣಮಯ ಪುಸ್ತಕಕ್ಕಾಗಿ ಮುಖಪುಟ ಮಾಡಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದ್ದನ್ನು ಅವರೇ ಹೇಳಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಲೇಖನ ಮತ್ತು ಮುಖಪುಟದ ಮಾದರಿಗಳು ಎರಡೂ ಚೆನ್ನಾಗಿವೆ.