Wednesday, April 2, 2014

ಡಬ್ಬಿಂಗ್ ...

ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಉತ್ತಮ ಚಿತ್ರಗಳಾವುವು?
ನಾನು ನನ್ನ ಪುಸ್ತಕ ನೋಡಲೇ ಬೇಕಾದ ನೂರೊಂದು ಚಿತ್ರಗಳು ಪುಸ್ತಕಕ್ಕಾಗಿ ಈ ಒಂದು ಪ್ರಶ್ನೆಯನ್ನು ಕೇಳಿಕೊಂಡು ಅದಕ್ಕೆ ಉತ್ತರ ಹುಡುಕಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದ್ದೆ. ಯಾಕೆಂದರೆ ಇಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ಮೂರು ಸಾವಿರ ಚಿಲ್ಲರೆ ಚಿತ್ರಗಳು ಬಿಡುಗಡೆಯಾಗಿರುವ ಕನ್ನಡ ಚಿತ್ರರಂಗದಲ್ಲಿ ಯಾವ ಮಾನದಂಡದ ಮೇಲೆ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡುವುದು ಎನ್ನುವುದು ಯಕ್ಷ ಪ್ರಶ್ನೆ. 
ಇರಲಿ ಹೇಗೋ ಹಾಗೆ ಒಂದಷ್ಟು ಮಾನದಂಡಗಳನ್ನೂ ನಮ್ಮಲ್ಲೇ ಹೇರಿಕೊಂಡು ಒಂದಷ್ಟು ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಬಹುದು. ಕನ್ನಡದ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಅವೇ ಉತ್ತಮ ಚಿತ್ರಗಳು ಎನ್ನಬಹುದು.
ಹಾಗೆಯೇ ತಮಿಳಿನಲ್ಲಿ ನೋಡಲೇಬೇಕಾದ ಚಿತ್ರಗಳು, ತೆಲುಗಿನಲ್ಲಿ..ಹೀಗೆ ಆಯಾ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಒಂದಷ್ಟು ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ಪಟ್ಟಿಮಾಡಬಹುದು.
ನಾನು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಟಿವಿಯ ಮುಂದೆ ಕುಳಿತಾಗ ಸುಮ್ಮನೆ ಚಾನಲ್ಗಳನ್ನೂ ಚೇಂಜ್ ಮಾಡುತ್ತಾ ಇರುತ್ತೇನೆ. ಅದರಲ್ಲೋ ಬರೀ ಡಬ್ಬಿಂಗ್ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ಹಾಕುವ ಹಿಂದಿ ಚಾನಲುಗಳನ್ನು ಅಲ್ಲಿ ಬರುವ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ನೋಡುತ್ತೇನೆ. ಪಾಪ. ಹಿಂದಿ ಭಾಷಿಕರ ಕರ್ಮ ಹೇಳತೀರದು ಎನಿಸುತ್ತದೆ.ಅಜಯ್ ದೇವಗನ್ ಅಭಿನಯದ ಸಿಂಘಂ, ಸೂರ್ಯ ಸಿಂಘಂ ಕನ್ನಡ ಬಾಜಿರಾವ್ ಸಿಂಘಂ ಮೂರೂ ಹಿಂದಿ ಭಾಷೆಯಲ್ಲೇ ಪ್ರಸಾರವಾಗುತ್ತವೆ. ಹಾಗೆಯೇ ವೀರ ಮದಕರಿ, ರೌಡಿ ರಾಥೋಡ್, ತೆಲುಗಿನ ವೀರ ಮದಕರಿ ಕೂಡ ಹಿಂದಿಯಲ್ಲಿ ಬಂದುಹೋಗುತ್ತವೆ.ಹಿಂದಿ ಭಾಷಿಕರ ತಮ್ಮ ಸಿನಿಮಾ ಯಾವುದು ಇದು ಯಾವುದು ಎಂಬುದನ್ನು ವಿಂಗಡಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವೇ ಆಗುವುದಿಲ್ಲ. ಅದರಲ್ಲೂ ಮೊನ್ನೆ ಯಾವುದೋ ಸಾಯಿಕುಮಾರ್ ಥ್ರಿಲ್ಲರ್ ಮಂಜು ಅಭಿನಯದ ಚಿತ್ರವೊಂದು ಹಿಂದಿಯಲ್ಲಿ ಡಬ್ ಆಗಿ ಪ್ರಸಾರವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಪಂಚಿಂಗ್ ಕಡಕ್ ಸಂಭಾಷಣೆಗೆ ಹೆಸರಾದ ಡೈಲಾಗ್ ಕಿಂಗ್ ನನ್ನು ಹಿಂದಿಯಲ್ಲಿ ಡಬ್ ಮಾಡಿದ ಕಂಠದಾನ ಕಲಾವಿದ ಅದ್ಯಾವುದನ್ನು ಗಣನೆಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡಿರಲಿಲ್ಲ. ಇಷ್ಟ ಬಂದ ಹಾಗೆ ಹಿಂದಿಯಲ್ಲಿ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಒಪ್ಪಿಸಿದ್ದ. ಹಾಗಾಗಿ ನಮ್ಮ ಸಾಯಿಕುಮಾರ್ ಅಬ್ಬರ ಅಲ್ಲಿ ಯಾವನೋ ಒಬ್ಬ ಮುದುಕ ಮಾತನಾಡಿದ ರೀತಿಯಿತ್ತು. ನನ್ನ ಪ್ರಕಾರ ಒಂದು ಗಂಡು ಧ್ವನಿ ಮತ್ತೊಂದು ಹೆಣ್ಣು ಧ್ವನಿ ಇಡೀ ಚಿತ್ರದಲ್ಲಿ ಬರುವ ಎಲ್ಲಾ ಪಾತ್ರಗಳಿಗೂ ಧ್ವನಿ ನೀಡಿದ ರೀತಿಯಿತ್ತು. ಇರಲಿ. ನಾನು ಅಲ್ಲಿನ ಸುಮಾರು ಕನ್ನಡದಿಂದ ಡಬ್ ಆದ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ಗಮನಿಸಿದ್ದೇನೆ. ಇಲ್ಲಿ ಎರಡೇ ದಿನಕ್ಕೆ ಚಿತ್ರಮಂದಿರದಿಂದ ನಾಪತ್ತೆಯಾದ, ಪ್ರೇಕ್ಷಕರಿಂದ ವಿಮರ್ಶಕರಿಂದ ಉಗಿಸಿಕೊಂಡ ಕೀಳು ಅಭಿರುಚಿಯ ಚಿತ್ರಗಳ ಸಂಖ್ಯೆಯೇ ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಜಾಸ್ತಿ ಎನಿಸಿದೆ.
ಹಾಗಾದರೆ ಅದ್ಯಾವ ಮಾನದಂಡದ ಮೇಲೆ ಅವರು ಡಬ್ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆಯನ್ನು ಸುಮಾರು ಸಾರಿ ಕೇಳಿಕೊಂಡೆ.ಉತ್ತರ ಗೊತ್ತಾಯಿತು. ರಕ್ತಪಾತದ, ಆಕ್ಷನ್ ಇರುವ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ಡಬ್ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಯತೇಚ್ಛವಾದ ಮಸಾಲೆ ಅಂಶ ಅದರಲ್ಲಿ ತುಂಬಿರಬೇಕು. ಇದು ವಾಹಿನಿಗಳ ವಿಷಯ ಇನ್ನು ಅಲ್ಲಿ ಚಿತ್ರ ಮಂದಿರಗಳಲ್ಲಿ ಇನ್ನೂ ಒಂದು ವಿಭಾಗದ ಡಬ್ಬಿಂಗ್ ಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಅವಕಾಶ ಬೇಡಿಕೆ ಇದೆ ಎಂಬುದು ಗೊತ್ತಾಯಿತು. ಅದು ವಯಸ್ಕರ ಚಿತ್ರಗಳು.
ಅಂದರೆ ನಾವುಗಳು ನಮ್ಮ ಕನ್ನಡದ ಉತ್ತಮ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ಹಿಂದಿಯವರಿಗೆ ತೋರಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲವೇ..ಅಥವಾ ಅಂತಹವುಗಳನ್ನು ಡಬ್ಬಿಂಗ್ ಮಾಡುವವರು ಖರೀದಿಸುವುದಿಲ್ಲವೇ ಎನ್ನುವುದು ಪ್ರಶ್ನೆಯಲ್ಲ.
ನಮ್ಮಲ್ಲೂ ಡಬ್ಬಿಂಗ್ ಬಂದರೆ ಇದೇ ಮುಂದುವರೆಯಬಹುದಾ ಎಂಬುದು ಪ್ರಶ್ನೆ. ಸಿನಿಮ ಗುಣಮಟ್ಟವನ್ನು ಲೆಕ್ಕಿಸದ ಮಂದಿ ಬರೀ ಹಣವನ್ನೇ ಮುಖ್ಯಾಂಶ ಎಂದುಕೊಂಡಿರುವವರು ಅದ್ಯಾಕೆ ರಿಸ್ಕು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ ಎನಿಸದಿರಲಿಲ್ಲ. ವಯಸ್ಕರ, ಮಸಾಲೆಭರಿತ ಚಿತ್ರಗಳು ಮೊದಲಿಗೆ ಡಬ್ ಆಗುತ್ತವೆ. ಏಕೆಂದರೆ ಅವುಗಳಿಗೆ ಬೇಡಿಕೆ ಜಾಸ್ತಿ. ಇನ್ನು ಸ್ಟಾರ್ ನಟರ ಸಿನಿಮಾಗಳನ್ನೂ ಆಯಾ ಭಾಷೆಯ ನಿರ್ಮಾಪಕರೂ ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ ತಾವೇ ಡಬ್ ಮಾಡಿ ಎಲ್ಲಾ ಅವತರಣಿಕೆಯನ್ನೂ ತಾವೇ ಬಿಡುಗಡೆ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಹಾಗಾಗಿ ನಮ್ಮ ಇಲ್ಲಿ ಡಬ್ಬಿಂಗ್ ನಿಂದ ಒಂದಷ್ಟು ಹಣ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು ಎನ್ನುವವರಿಗೆ ತಾರಾಮೌಲ್ಯದ ಅಥವಾ ಅದ್ದೂರಿ ಚಿತ್ರಗಳು ಡಬ್ಬಿಂಗ್ ಗೆ ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ. ಆಗ ಅವರಾದರೂ ಏನು ಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯ. ಕೈಗೆ ಸಿಕ್ಕ ಚಿತ್ರಗಳಿಗೆ ಕನ್ನಡ ಮಾತಿನ ಲೇಪನ ಮಾಡಿಸುತ್ತಾರೆ.
ಪೊರ್ಕಿ, ಹೀಗೊಬ್ಬ ಪೋಕಿರಿ, ಶಕ್ತಿವಂತ ಪೋಕಿರಿ, ವಾಂಟೆಡ್ ಪೋಕಿರಿ, ಸಿಂಘಂ, ಕೆಂಪೇಗೌಡ, ಮತ್ತೆ ಬಂದ ಕೆಂಪೇಗೌಡ, ಬಾಜಿರಾವ್ ಕೆಂಪೇಗೌಡ, ಕೆಂಪೇಗೌಡ ಐ.ಪಿ.ಎಸ್, ರಾಜಾಹುಲಿ, ನಮ್ಮೂರ ಹುಲಿ, ಮತ್ತೆ ಬಂದ ಹೆಬ್ಬುಲಿ, ಕಿರಾತಕ, ಪಕ್ಕಾ ಕಿರಾತಕ, ಮರ್ಯಾದೆ ರಾಮಣ್ಣ, ಇವನೇ ಮರ್ಯಾದೆ ಶಾಮಣ್ಣ, ಮರ್ಯಾದೆ ಮೀರದ ರಾಮಣ್ಣ, ಮಾಣಿಕ್ಯ, ಪಕ್ಕಾ  ಮಾಣಿಕ್ಯ , ಅವನೇ ಮಾಣಿಕ್ಯ, ಕಿಕ್, ಪಕ್ಕಾ ಕಿಕ್, ಕಿಕ್ಕಂದ್ರೆ ಕಿಕ್ಕು ..ಹೀಗೆ. ಚಿತ್ರ ಮಂದಿರದ ವಿಷಯ ಬಿಟ್ಟಾಕಿ. ನಮ್ಮ ವಾಹಿನಿಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದೇ ಕತೆಯ ಒಂದೇ ಚಿತ್ರದ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಭಾಷೆಯ ಚಿತ್ರಗಳು ಹೀಗೆಲ್ಲಾ ಶೀರ್ಷಿಕೆ ಹೊತ್ತುಕೊಂಡು ಬರಬಹುದಾ..?ಯಾಕೆಂದರೆ ಈಗ ಬೇರೆ ವಾಹಿನಿಗಳನ್ನು ಗಮನಿಸಿದರೆ ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತದೆ. ಅಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವುದು ಇದೆ. ನಮ್ಮ ಕನ್ನಡದ ಅತ್ಯುತ್ತಮ ಚಿತ್ರ ಅಂದುಕೊಂಡ ಸಿನಿಮ ಅಲ್ಲಿ ಡಬ್ ಆಗಿಲ್ಲ. ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಹೊಸತನ ಮೆರೆದ, ನವೀನತೆ ಎತ್ತಿಹಿಡಿದ ನಮ್ಮ ನೆಲದ ಸೊಗಡನ್ನು ಪಸರಿಸಿದ ಚಿತ್ರ ಯಾವುದೂ ಅಲ್ಲಿ ಭಾಷಾಂತರ ಆಗಿಲ್ಲ.
ಹಾಗೆಯೇ ಅಲ್ಲಿನ ಅದ್ಭುತ ಎನಿಸಿದ, ನೋಡಲೇ ಬೇಕೆನಿಸಿದ ಭಾವಪೂರ್ಣ ಚಿತ್ರಗಳು ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ ಬರಬಹುದಾ..? ಬಂದರೂ ಅವುಗಳ ಸಂಖ್ಯೆಯನ್ನು ತೂರಿ ಬಿಡುವಷ್ಟು ಸಂಖ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ಬೇರೆ ಭಾಷಾಂತರಗೊಂಡ ಚಿತ್ರಗಳು ಬಂದುಬಿಡಬಹುದಾ..?

Sunday, March 30, 2014

ಜಿಜ್ಜ್ಞಾಸೆ:

ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಜಿಜ್ಞಾಸೆಗೆ ಬೀಳುವಂತಾಗುತ್ತದೆ. ನೇರವಾಗಿ ವಿಷಯಕ್ಕೆ ಬರುವುದಾದರೆ ಮೊದಲೆಲ್ಲಾ ಚಿತ್ರ ನೋಡಿದ ಮೇಲೆ ಚಿಕ್ಕದೊಂದು ಟಿಪ್ಪಣಿ ಮಾಡಿಡುತ್ತಿದ್ದೆ. ತೀರಾ ಚೆನ್ನಾಗಿದ್ದರೆ ಒಂದಷ್ಟು ಗೆಳೆಯರಿಗೆ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದೆ. ಸಾಧ್ಯವಾದರೆ ಅವರುಗಳನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು ನಾನೂ ಅವರ ಜೊತೆಗೆ ಹೋಗಿ ಸಿನಿಮಾವನ್ನು ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದೆ. ಆ ಚಿತ್ರ ನನ್ನದೇ ಏನೋ ಎಂಬಂತೆ ಮತ್ತೆ ನಮ್ಮ ಮನೆಯವರಿಗೆ ಹತ್ತಿರದವರಿಗೆ ನೋಡುವಂತೆ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದೆ. ಚಿತ್ರ ಚೆನ್ನಾಗಿಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಬೈದುಕೊಂಡು ನಕ್ಕು ಹಗುರಾಗುತ್ತಿದ್ದೆ.
ಈಗ ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ಒಂದಷ್ಟು ಬರೆಯುತ್ತೇನೆ. ಅದರ ಉದ್ದೇಶ ಇಷ್ಟೇ. ಒಬ್ಬ ಪ್ರೇಕ್ಷಕನಾಗಿ ಆ ಚಿತ್ರವನ್ನು ನೋಡಿದಾಗ ನನಗೆನನ್ನಿಸುತ್ತದೋ ಅದನ್ನು ಹಾಗೆ ಅಕ್ಷರಕ್ಕೆ ಇಳಿಸುವುದು.ನನ್ನ ಪ್ರಕಾರ ಇಲ್ಲಿ ವಿಮರ್ಶೆ ಪೋಸ್ಟ್ ಮಾರ್ಟಂ ಆಗಬಾರದು ಅಥವಾ ಇಡೀ ಚಿತ್ರವನ್ನು ಸೂಕ್ಷ್ಮಾತಿಸೂಕ್ಷ್ಮವಾಗಿ ಹುಡುಕಿ ಅಳೆದು ಗುಣಿಸಲೂಬಾರದು. ಮತ್ತು ಸಿನಿಮಾ ಹೀಗಿರಬೇಕಿತ್ತು ಆದರೆ ಹೀಗೆಲ್ಲಾ ಮಾಡಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾನೆ ಎಂದುಕೊಂಡು ಬೈಯ್ಯಲೂಬಾರದು. ಆ ಚಿತ್ರಕರ್ಮಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಆತನ ಹಿನ್ನೆಲೆಯ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿದುಕೊಂಡಿರಬೇಕಾದರೂ ಅದಕ್ಕೂ ಆ ಸಿನಿಮಾಕ್ಕೂ ತಾಳೆ ಹಾಕಬಾರದು. ಇದು ನಾನೇ ನನಗೆ ಹಾಕಿಕೊಂಡ ಮಾನದಂಡಗಳು. ಯಾಕೆಂದರೆ ನನ್ನ ಬರಹ ಓದಿದ ಗೆಳೆಯರಿಗೆ ಸರಿಯಾದ ಚಿತ್ರಣ ಸಿಗಬೇಕು. ತೀರಾ ನನ್ನ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಹಳವಂಡವನ್ನೂ ದೃಷ್ಟಿಕೋನವನ್ನೂ ಈರ್ಷೆ ಮತ್ಸರಗಳನ್ನು ಕೋಪಗಳನ್ನೂ ಅದರಲ್ಲಿ ಸೇರಿಸಬಾರದು. ಹೀಗೆ ನನ್ನದೇ ಒಂದಷ್ಟು ಮಾನದಂಡಗಳನ್ನು ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಚಿತ್ರದ ಮೇಲೆ ನನ್ನ ಅಭಿಪ್ರಾಯಗಳನ್ನು ಬರೆಯತೊಡಗಿದೆ. ನನ್ನ ಪ್ರಕಾರ ಅದೆಷ್ಟು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿರಬೇಕೆಂದರೆ ಸಾಮಾನ್ಯನೊಬ್ಬನ ಅಭಿಪ್ರಾಯ ಅದಾಗಿರಬೇಕುಎಂಬುದಾಗಿತ್ತು, ಎಂಬುದಾಗಿದೆ.
ಮೊದಲೆಲ್ಲಾ ನನ್ನ ಗೆಳೆಯರು ಒಂದು ಸಿನಿಮಾವನ್ನು ನೋಡುವಾಗ ನೀನೊಬ್ಬ ತಂತ್ರಜ್ಞನಾಗಿ ನೋಡಬೇಡ ಎನ್ನುತ್ತಿದ್ದರು. ಅವರ ಪ್ರಕಾರ ತಂತ್ರಜ್ಞನಾಗಿ ನೋಡಿದರೆ ಹೆಚ್ಚು ತಪ್ಪುಗಳನ್ನು ಹುಡುಕಬಹುದು ಎಂಬುದಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ನನ್ನ ಪ್ರಕಾರ ಅದು ತಪ್ಪು. ಒಬ್ಬ ಸಿನಿಮಾ ತಂತ್ರಜ್ಞ ಒಂದು ಸಿನಿಮಾ ನೋಡಿದಾಗ ಅದರಲ್ಲಿ ತಪ್ಪು ಹುಡುಕುವುದಾಗಲಿ ತಪ್ಪುಗಳಿಗೆ ಬೈಯ್ಯುವುದಾಗಲಿ ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.ಯಾಕೆಂದರೆ ಒಂದು ಚಿತ್ರದ ದೃಶ್ಯದ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಅದೆಷ್ಟು ಕಷ್ಟ ಕೋಟಲೆಗಳಿರುತ್ತವೋ..ಅದೆಲ್ಲಿ ರಾಜಿಯಾಗಿರಬೇಕಾಗುತ್ತೋ.. ಆ ತಾರೆಯರ ನಿರ್ಮಾಪಕರ ನಖರಗಳೆನಿರುತ್ತವೋ ...ಯಾಕೆಂದರೆ ಒಂದು ಚಿತ್ರ ಟೀಂ ವರ್ಕ್. ಯಾರೇ ಒಬ್ಬರು ತಪ್ಪಿದರೂ ಚಿತ್ರದಲ್ಲಿ ಅದನ್ನು ಸರಿದೂಗಿಸುವುದು ಕಷ್ಟದ ಕೆಲಸ. ಹತ್ತು ಗಂಟೆಗೆ ಬರಬೇಕೆಂದುಕೊಂಡ ನಟ ಕಾರಣದಿಂದ ಹನ್ನೊಂದಕ್ಕೆ ಬರಬಹುದು..ಚಿತ್ರೀಕರಣದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಮಳೆ ಬಂದುಬಿಡಬಹುದು..ಹೀಗೆ. ಈ ಎಲ್ಲವನ್ನು ತಲೆಯಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುವ ಅದರ ಅರಿವಿರುವ ಚಿತ್ರ ತಂತ್ರಜ್ಞ ಅದೇಗೆ ಬೈಯಲು ಸಾಧ್ಯ ಹೇಳಿ. ಆದರೆ ಪ್ರೇಕ್ಷಕ ಹಾಗಲ್ಲ.ಅದೆಲ್ಲ ಅವನಿಗೆ ಬೇಕಾಗೂ ಇಲ್ಲ. ಒಂದು ಹೊತ್ತಿನ ಊಟಕ್ಕಾಗುವ ಹಣವನ್ನು ಮತ್ತು ಕೆಲಸ ಮಾಡುವ ಸಮಯವನ್ನು ಆತ ಕಳೆದಿರುತ್ತಾನೆ. ಆತನಲ್ಲಿ ಏನೋ ನಿರೀಕ್ಷೆ ಇರುತ್ತದೆ. ಆತ ಚಿತ್ರದ ನಿಜವಾದ ಮಾಲೀಕ. ಹಾಗಾಗಿ ಚಿತ್ರದಲ್ಲಿ ಅದೇನು ಕಷ್ಟಪಟ್ಟಿದ್ದರೂ ಅವನಿಗೆನಾಗಬೇಕು ಕೊಟ್ಟ ಕಾಸಿಗೆ ಅಂದುಕೊಂಡ ನಿರೀಕ್ಷೆಗೆ ಸ್ವಲ್ಪವೂ ನ್ಯಾಯ ಒದಗಿಸದ ಬದಲಿಗೆ ಮಾನಸಿಕ ಹಿಂಸೆ ಕೊಟ್ಟು ತಲೆ ನೋವು ಬರಿಸಿದರೆ ಅದೇಕೆ ತಡೆದುಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಹಾಗಾಗಿ ಬೈಯ್ದು ಎದ್ದು ಹೋಗುವ ಹಕ್ಕು ಆತನಿಗೆ ಯಾವತ್ತಿಗೂ ಇದ್ದೇ ಇದೆ. ನಾನು ಚಿತ್ರ ನೋಡುವಾಗ ಅದೇ ಮನಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ.
ಮೊನ್ನೆ ಬಿಡುಗಡೆಯಾದ ಉಳಿದವರು ಕಂಡಂತೆ ಚಿತ್ರ ನೋಡಿದಾಗ ನನಗನ್ನಿಸಿದ್ದನು ಬರೆದಾದ ಮೇಲೆ ಒಂದಷ್ಟು ಪತ್ರಿಕೆಗಳ ವಿಮರ್ಶೆಯಲ್ಲಿ ಚಿತ್ರದ ಬಗ್ಗೆ ತೀರಾ ಧನಾತ್ಮಕ ಮಾತುಗಳನ್ನಾಡಿದ್ದು ನೋಡಿದೆ. ಅವರ ಕೆಲವು ಸಾಲುಗಳು ಹೀಗಿದ್ದವು. ಚಿತ್ರ ಬೇಸರ ತರಿಸಿದರೂ ಅದರ ಹಿಂದಿನ ಶ್ರಮ ಮೆಚ್ಚತಕ್ಕದ್ದು,.. ಅದರ ಹಿಂದಿನ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕ ಪ್ರಯತ್ನವನ್ನು ತಳ್ಳಿ ಹಾಕುವ ಹಾಗಿಲ್ಲ..ಕಡಲ ಮೊರೆತ ಮೀನಿನ ವಾಸನೆ..ಅಲ್ಲಿನ ಜನಜೀವನವನ್ನು ಸೆರೆ ಹಿಡಿಯುವಲ್ಲಿ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿದ್ದಾರೆ ಎಂಬಿತ್ಯಾದಿ. ಹೌದು. ಇದೆಲ್ಲವೂ ನಿಜವೇ. ಆದರೆ ಉಳಿದವರು ಕಂಡಂತೆ ಚಿತ್ರ ಟ್ರೈಲರ್ ನಲ್ಲಿ ಸುದ್ದಿ ಮಾಡಿತ್ತು. ಅದರ ನಾಲ್ಕು ಚಿಲ್ಲರೆ ನಿಮಿಷಗಳ ಪ್ರೊಮೊ ಅತ್ಯಂತ ಆಕರ್ಷಕವಾಗಿತ್ತು. ಮತ್ತದರ ಪೋಸ್ಟರ್ ಗಳು , ಅದರ ಬಗೆಗೆ ಚಿತ್ರತಂಡದ ಭರವಸೆಯ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಇಡೀ ಚಿತ್ರತಂಡವನ್ನು ನಮಗೆ ಆಪ್ತವಾಗಿಸಿದ್ದವು. ಹಾಗಾಗಿ ಚಿತ್ರ ನೋಡುತ್ತಾ ನೋಡುತ್ತಾ ಬೇಸರವಾದರೂ ಅದನ್ನು ಮರೆಯಲೆತ್ನಿಸಿ ಅಥವಾ ಅದನ್ನು ಭರಿಸಲು ಅಥವಾ ಅದನ್ನು ಗಮನಕ್ಕೆ ತಂದುಕೊಳ್ಳದೆ ತನ್ಮಯನಾಗಿ ನೋಡಲು ತುಂಬಾ ಜನ ಕಷ್ಟ ಪಟ್ಟಿರಬಹುದು. ನಾನು ಚಿತ್ರ ಮಂದಿರಕ್ಕೆ ಹೋದಾಗ ಬಹುಪಾಲು ಪ್ರೇಕ್ಷಕರಲ್ಲಿ ಕಂಡದ್ದು ಇದೇ ಮನೋಭಾವವನ್ನು. ಪ್ರತಿ ಪಾತ್ರವನ್ನು ಚಿತ್ರದಲ್ಲಿ ಪರಿಚಯಿಸಿದಾಗ ಮುಂದೇನೋ ಅದ್ಭುತ ನಡೆಯಲಿದೆ ಎಂದುಕೊಂಡು ಶಿಳ್ಳೆ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದರು..ಕೂಗಾಡುತ್ತಿದ್ದರು..ಚಪ್ಪಾಳೆಯನ್ನೂ ತಟ್ಟುತ್ತಿದ್ದರು.ಆದರೆ ಬರುಬರುತ್ತಾ ಅದು ಬೇಸರಕ್ಕೆ ಆತ್ಮೀಯರ ಮೇಲೆ ಉಂಟಾಗುವ ಕೋಪಕ್ಕೆ ತಿರುಗಿ ಬೇರೆ ತರಹದ ದಾಂಧಲೆಗೆ ತಿರುಗಿತು ಎನ್ನಬಹುದು.
ಹಾಗಾಗಿ ಒಂದು ಬರಹವನ್ನು ನಂಬಿಕೊಂಡು ಹೋಗುವ ಚಿತ್ರರಸಿಕನಿಗೆ ಆ ಬರಹ ಏನಿಲ್ಲಾ ಎಂದರೂ ಪ್ರತಿಶತಃ ಅರವತ್ತು ಭಾಗವಾದರೂ ಸತ್ಯ ಎನಿಸದಿದ್ದರೆ ಅದು ಮೊದಲ ಸೋಲು ಎನಿಸುತ್ತದೆ. ನಮ್ಮೊಬ್ಬರಿಗೆ ಸಿನಿಮ ಇಷ್ಟವಾಗಬಹುದು. ಹಾಗಂತ ಇಡೀ ಸಿನಿಮಾವನ್ನು ನಾವೊಬ್ಬರೇ ಅನುಭವಿಸಬೇಕು. ಆದರೆ ಬೇರೆಯವರಿಗೆ ಅದನ್ನು ತೆರೆದಿಡುತ್ತೇನೆ ಎಂದಾಗ ಅಲ್ಲಿ ಒಂದಷ್ಟು ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಸರಳಗೊಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ದೃಷ್ಟಿಕೋನದಲ್ಲಿ ಒಂದಷ್ಟು ಬದಲಾವಣೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕೆನೋ?
ಇಲ್ಲವಾದಲ್ಲಿ ಸಾರಾಸಗಟಾಗಿ ಹೊಗಳಿದ ಚಿತ್ರವನ್ನು ಹತ್ತು ಜನ ನೋಡಿ ಐದೂ ಜನವೂ ಇಷ್ಟಪಡದಿದ್ದರೆ ಅಥವಾ ಎಲ್ಲಾ ವಿಭಾಗವನ್ನೂ ಸಾರಾಸಗಟಾಗಿ ಉಗಿದು ನೋಡಲು ಅನರ್ಹ ಎಂಬ ಚಿತ್ರವನ್ನು ನೋಡಿದವರೆಲ್ಲಾ ಸೂಪರ್ ಅಂದುಬಿಟ್ಟರೆ ಆ ಚಿತ್ರದ ಮೇಲಿನ ಬರಹಕ್ಕೆ ಬೆಲೆ ಇದೆಯೇ ಎಂಬುದು ನನ್ನ ಪ್ರಶ್ನೆ.
ಯಾಕೆಂದರೆ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಚಿತ್ರದ ಹಿಂದೆ ಲಾಭ, ಆಸೆಗಳ ಬಲೆಯಿದ್ದರೂ ಪ್ರಯತ್ನ ಪರಿಶ್ರಮ ಇದ್ದೇ ಇರುತ್ತದೆ. ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಅದನ್ನೂ ಹೊರಗಿಡಲು ಆ ಚಿತ್ರಕರ್ಮಿಗೆ ಸಾಧ್ಯವಾಗದೆ ಇರಬಹುದೇನೋ? ಹಾಗಾಗಿ ನಮಗೆ ಗೊತ್ತಾದ, ಅಥವಾ ಗೊತ್ತು ಮಾಡಿದ ಚಿತ್ರಕರ್ಮಿಯ ಚಿತ್ರ ಚೆನ್ನಾಗಿಲ್ಲವಾದರೂ ನಮ್ಮವನು ಎಂಬ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಒಳ್ಳೆಯ ಮಾತನಾಡಿ, ಗೊತ್ತೇ ಇಲ್ಲದ ನಿರ್ದೇಶಕ ಏನನ್ನೋ ಹೇಳಲು ಹೊರಟು ಹೇಳಲಾಗದೆ ಸೋತಿದ್ದರೆ ಆತನನ್ನು ನಮಗೆ ಆತ, ಆತನ ಹಿಂದಿನ ಶ್ರಮ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದ ಕಾರಣದಿಂದ ಸಾರಾಸಗಟಾಗಿ ಬೈಯ್ಯುವುದು ಎಷ್ಟರ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಸರಿ ಅಲ್ಲವೇ.

ಹಾಗಾಗಿಯೇ ಚಿತ್ರ ನೋಡುವಾಗ ಅದರ ಹಿಂದೆ,ಮುಂದೆ, ವ್ಯಕ್ತಿ, ವಿಷಯಗಳನ್ನು, ನಿರೀಕ್ಷೆಗಳನ್ನೂ ಪಕ್ಕಕ್ಕಿಟ್ಟು ಸುಮ್ಮನೆ ಖಾಲಿ ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಟಿಕೆಟ್ ಗೆ ಕೊಟ್ಟ ಹಣವನ್ನು ನೆನಪಿಸಿಕೊಂಡು ಸಿನಿಮಾವನ್ನು ನೋಡಿದರೆ ಇದ್ಯಾವುದೂ ಲೆಕ್ಕಕ್ಕೆ ಸಿಗದೇ ಬರೀ ಸಿನಿಮಾವಷ್ಟೇ ಲೆಕ್ಕಕ್ಕೆ ಸಿಗಬಹುದೇನೋ?