Sunday, June 26, 2016

ರಿಮೇಕ್ ಮಾಡುವುದು ಕಷ್ಟ ಕಣ್ರೀ....

ಒಂದು ರಿಮೇಕ್ ಚಿತ್ರವನ್ನು ವಿಮರ್ಶೆ ಮಾಡುವುದು ಹೇಗೆ..? ಇಷ್ಟಕ್ಕೂ ಅದರಲ್ಲಿ ಏನಿದೆ ಏನಿಲ್ಲ ಎಂಬುದು ಈಗಾಗಲೇ ಪ್ರೇಕ್ಷಕನಿಗೆ ಅದರಲ್ಲೂ ಕನ್ನಡದ ಪ್ರೇಕ್ಷಕನಿಗೆ ಗೊತ್ತೇ ಇರುತ್ತದೆ. ಹಾಗಂತ ಅದನ್ನು ಅದಕ್ಕೂ ಇದಕ್ಕೂ ಹೋಲಿಕೆ ಮಾಡುತ್ತಾ ಕುಳಿತರೆ ಅದು ವಿಮರ್ಶೆಯಾಗುತ್ತದೆಯೇ..? ಒಂದು ಸೂಪರ್ ಹಿಟ್ ಸಿನಿಮಾವನ್ನು ಬೇರೆ ಭಾಷೆಗೆ ತಂದಾಗ ಅದ ಫಲಿತಾಂಶದ ಅಂದಾಜು ಮೊದಲೇ ಆಗಿರುತ್ತದೆ. ಯಾಕೆಂದರೆ ಅಲ್ಲಿ ಹಣ ಗಳಿಸಿ, ಪ್ರೇಕ್ಷಕನ ಮೆಚ್ಚುಗೆಗಳಿಸಿದ ಮೇಲೆಯೇ ಅದನ್ನು ಬೇರೆ ಭಾಷೆಗೆ ರಿಮೇಕ್ ಮಾಡಲಾಗುತ್ತದೆ. ಹಾಗಾಗಿ ಅಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲವೂ ಫಿಟ್ ಅಂದ ಮೇಲೆಯೇ ಇಲ್ಲಿ ತೊಡಿಸುವ ಪ್ರಯತ್ನ.. ಆದರೆ ಅದು ಪರ್ಫೆಕ್ಟ್ ಆಗಬಹುದು.. ಇಷ್ಟವಾಗಬೇಕಲ್ಲವೇ..ಹಾಗೆ ನೋಡಿದರೆ ರಿಮೇಕ್ ಸಿನಿಮಾಗಳೆಲ್ಲಾ ಸೂಪರ್ ಹಿಟ್ ಆಗಿರಬೇಕು..ಆದರೆ ಅದಾಗಿಲ್ಲ.. ರಿಮೇಕ್ ಸ್ವಮೇಕ್ ಲೆಕ್ಕ ತೆಗೆದರೆ ಲಾಭ ನಷ್ಟ ಸಮವಾಗಿಯೇ ಇದೆ. ಹಾಗಾದರೆ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರ ತಪ್ಪಿದ್ದೆಲ್ಲಿ..?
ಒಂದು ಸಿನಿಮಾ ಹಿಟ್ ಆಗುವುದು ಯಾವುದೋ ಒಂದು ಅಂಶದಿಂದಲ್ಲ. ಒಂದು ಚಿತ್ರದ ಒಂದು ಹಾಡು, ಕುಣಿತ, ಸಾಹಸ ಸನ್ನಿವೇಶ ಸಿನಿಮಾಕ್ಕೆ ಒಂದು ಆಕರ್ಷಣೆ ತಂದುಕೊಡುವುದರಲ್ಲಿ ಎರಡು ಮಾತಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಅದೊಂದೇ ಯಶಸ್ಸನ್ನು ಹೊತ್ತೊಯ್ಯಲಾರದು. ಅದೊಂದರ ಸೆಳೆತದಿಂದಾಗಿ ಒಳಹೊಕ್ಕವನಿಗೆ ಇಡೀ ಸಿನಿಮಾ ಇಷ್ಟವಾಗಬೇಕೆಂದರೆ ಆ ಚಿತ್ರದ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಅಂಶವೂ ಕರಾರುವಕ್ಕಾಗಿರಬೇಕು.ಸ್ಟಾರ್ ನಟನ ಆಕರ್ಷಣೆಗೆ ಚಿತ್ರಮಂದಿರಕ್ಕೆ ಮೊದಲ ದಿನವೇ ಹರಸಾಹಸ ಮಾಡಿ ಒಳನುಗ್ಗುವ ಪ್ರೇಕ್ಷಕ/ಅಭಿಮಾನಿ ಆನಂತರ ಅವನನ್ನು ಕೊನೆಯವರೆಗೂ ಕೂರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು,ಮತ್ತು ಒಂದಷ್ಟು ಜನರಿಗೆ ಬಾಯ್ಮಾತಿನ ಪ್ರಚಾರ ಮಾಡಲು ಸಿನಿಮಾ ಚೆನ್ನಾಗಿರಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. 
ಆದರೆ ರಿಮೇಕ್ ಎನ್ನುವಾಗ ಅದೆಷ್ಟು  ಸುಲಭದ ಕೆಲಸ ಅಲ್ಲವೇ ಎನಿಸುವುದು ಸತ್ಯ. ಅಲ್ಲೆಲ್ಲಾ ಚಿತ್ರೀಕರಸಿದ್ದು ಕಣ್ಣ ಮುಂದೆಯೇ ಇರುವಾಗ ಅದನ್ನು ಹಾಗೆ ನಕಲು ಮಾಡಲು ಅದ್ಯಾವ ಪ್ರತಿಭೆ ಬೇಕು ಎನ್ನುವುದು ಪ್ರಶ್ನೆ. ಆದರೆ ಹಾಗೆ ನೋಡಿದರೆ ಅದು ಸುಲಭದ ಕೆಲಸವಲ್ಲ. ಒಂದು ಪರ್ಫೆಕ್ಟ್ ರಿಮೇಕ್ ಎಂದರೆ ಮತ್ತೆ ಅದೇ ಸಿನೆಮಾವನ್ನು ಭಾವ ಕೆಡಿಸದೆ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ನಿರ್ಮಿಸುವುದು, ಸಾಧ್ಯವಾದರೆ ಅದಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು  ಪರಿಣಾಮಕಾರಿಯಾಗಿ. ಉದಾಹರಣೆಗೆ ಹಾಲಿವುಡ್ ಅಲ್ ಪಸಿನೋ ಅಭಿನಯದ 1983 ರಲ್ಲಿ ಬಿಡುಗಡೆಯಾದ ಸ್ಕಾರ್ ಫೇಸ್. ಸುಮಾರು ಎರಡು ಘಂಟೆ ಐವತ್ತು ನಿಮಿಷಗಳ ಚಿತ್ರವಿದು. ಆದರೆ ಈ ಚಿತ್ರಕ್ಕೆ ಮೂಲವಾದ 1932 ರ ಸ್ಕಾರ್ಫೇಸ್ ಒಂದು ಘಂಟೆ ಮೂವತ್ತೆರೆಡು ನಿಮಿಷಗಳು ಮಾತ್ರ ಉದ್ದವಿದೆ. ಅಂದರೆ ಮೂಲ ಕತೆಗೆ ಒಂದಷ್ಟು ಸೇರಿಸಿದ ಚಿತ್ರ ಮೂಲಕ್ಕಿಂತಲೂ ಹೆಚ್ಚು ಪರಿಣಾಮಕಾರಿಯಾಗಿದೆ ಎನ್ನಬಹುದು.ಹಾಗೆಯೇ  ಎ ಕಿಸ್ ಬಿಫೋರ್ ಡೈಯಿಂಗ್ ಅನ್ನು ಉದಾಹರಣೆಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಬಹುದು. ಅಂದರೆ ಒಂದು ಸಿನೆಮಾವನ್ನು ಒಂದು ಕತೆಯಂತೆ ಪರಿಗಣಿಸಿ ರಿಮೇಕ್ ಮಾಡಿದಾಗ ಅದು ಒಪ್ಪಬಹುದಾಗುತ್ತದೆ. ಅಲ್ಲಿ ನಿರ್ದೇಶಕನ ಜಾಣ್ಮೆ, ಬರಹಗಾರನ ಕೌಶಲ, ಮತ್ತು ಭಾಷೆಯ ಭಾಷಾಂತರದ ಸೊಗಡುವ ವಾಸ್ತವತೆ ಮತ್ತು ನಿರ್ಮಾಣವಾಗುತ್ತಿರುವ ಕಾಲಘಟ್ಟ ಎಲ್ಲವೂ ಸೇರಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಬರೀ ಅಲ್ಲಿಯದನ್ನು ಇಲ್ಲಿಗೆ ಕಾಪಿ ಪೇಸ್ಟ್ ಮಾಡಿದಾಗ ಬೇರೆಲ್ಲಾ ತಂತ್ರಜ್ಞರು ಸೃಜನಶೀಲತೆಯಿಂದಲೇ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದರೂ ನಿರ್ದೇಶಕ ಮಾತ್ರ ಸಪ್ಪೆ ಎನಿಸದಿರುವುದಿಲ್ಲ.
ರಿಮೇಕ್ ನಲ್ಲಿ ಅದಾಗಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ.ಅಂದರೆ ಒಂದು ಸಿನಿಮಾ ಇಷ್ಟವಾದಾಗ ಅದನ್ನು ಇನ್ನೊಂದು ಭಾಷೆಗೆ ರಿಮೇಕ್ ಮಾಡುವಾಗ ಅದರ ಕತೆಯನ್ನಷ್ಟೇ ಆಯ್ದುಕೊಂಡು ಹಾಗೆಯೇ ಮೂಲಕ್ಕೆ ಧಕ್ಕೆ ಬಾರದ ಹಾಗೆ ಪುನರ್ನಿರ್ದೇಶನ ಮಾಡುವುದು ನಿರ್ದೇಶಕರ ಜಾಣ್ಮೆ. ಆಗ ರಿಮೇಕ್ ಎಂದಾಗ ಮೂಗು ಮುರಿಯುವ ಪ್ರಮೇಯ ಬಂದೊದಗುವುದಿಲ್ಲ. ಅದೊಂತರ ಕಾದಂಬರಿಯನ್ನೂ ಕತೆಯನ್ನೂ ಸಿನಿಮಾ ಮಾಡಿದಷ್ಟೇ ಶ್ರಮ ಬೇಡುತ್ತದೆಯಾದರೂ ಸಿನಿಮಾ ಪಕ್ಕ ನಮ್ಮದೇ ಎನಿಸುವುದರಲ್ಲಿ ಸಂದೇಹವಿಲ್ಲ.
ಆ ತರಹದ ಪ್ರಯತ್ನಗಳು ಸಾಕಷ್ಟು ಆಗಿವೆ. ಉದಾಹರಣೆಗೆ ಬಾಜಿಗರ್ ಚಿತ್ರದ ಮೂಲದಲ್ಲಿನ ನಾಯಕನಿಗೆ ಅಷ್ಟು ಬಲವಾದ ಕಾರಣಗಳಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವನ ಕಣ್ಣಿದ್ದದ್ದು ಆಸ್ತಿಯ ಮೇಲೆ. ಆದರೆ ಬಾಜಿಗರ್ ಚಿತ್ರದಲ್ಲಿ ಅದಕ್ಕೆ ಸ್ಪಷ್ಟವಾದ ಮತ್ತು ಹೌದು ಎನಿಸುವ ಹಿನ್ನೆಲೆ ನೀಡಲಾಯಿತು. ಈವತ್ತಿಗೂ ಮ್ಯಾಟ್ ದಿಲ್ಲೊನ್ ಗಿಂತ ಶಾರುಕ್ ಹೆಚ್ಚು ಇಷ್ಟವಾಗುವುದು, ಬಾಜಿಗರ್ ನಮಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಆಪ್ತ ಎನಿಸುವುದು ಅದಕ್ಕೆ ಎನಿಸುತ್ತದೆ. ತಮಿಳಿನ ಸಿಂಘಂ ಚಿತ್ರವನ್ನು ಹಿಂದಿಗೆ ತಂದಾಗ ನಿರ್ದೇಶಕರು ಬರೀ ಕತೆಯ ಎಳೆಯನ್ನಷ್ಟೇ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು ಉಳಿದದ್ದನ್ನು ಬದಲಾಯಿಸಿದರು. ಹಾಗಾಗಿ ಅದು ಮೂಲ ಚಿತ್ರಕ್ಕಿಂತಲೂ ಹೆಚ್ಚು ಥ್ರಿಲ್ ಕೊಡುತ್ತದೆ. ಘಜಿನಿ ಹಿಂದಿಯಲ್ಲಿ ಆದಾಗ ಅದರಲ್ಲಿದ್ದ ಲೋಪಗಳನ್ನು ತಿದ್ದಲಾಯಿತು. ಹಾಗಾಗಿ ಮೂಲದಲ್ಲಿದ್ದ ಅವಳಿ ಖಳರು ಮಾಯವಾದರು. ಮಣಿಚಿತ್ರತಾಲ್ ನಲ್ಲಿ ಮಧ್ಯಂತರಕ್ಕೆ ಬರದೆ ಮೊದಲೇ ಬಂದರು ವಿಷ್ಣುವರ್ಧನ್. ಚಾಪ್ಲಿನ್ ನ ಸಿಟಿ  ಲೈಟ್ಸ್ ಅನುರಾಗ ಸಂಗಮ, ತುಳ್ಲಾದ ಮನಂ ತುಳ್ಳುಂ ಆದಾಗಲೂ ಮೂಲ ಕತೆಯನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಅದನ್ನು ನಮ್ಮಲ್ಲಿಗೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಕತೆಯನ್ನು ನೇಯಲಾಯಿತು..ಆನಂತರ ಅದನ್ನು ಮತ್ತೆ ನಮ್ಮಲ್ಲಿಗೆ ಓ ನನ್ನ ನಲ್ಲೆ ಹೆಸರಿಗೆ ತರಲಾಯಿತು ಬಿಡಿ... 
ಹಾಗೆ ರಿಮೇಕ್ ಮಾಡುವಾಗ ಎರ್ರಾಬಿರ್ರಿ ಬದಲಾಯಿಸಿ "ಗುರುವೇ.. ಅದೇ  ಸೂಪರ್  ಆಗಿತ್ತಲ್ಲ.." ಎನ್ನುವಂತೆ ಮಾಡಿದ ರಿಮೇಕ್ ಗಳೂ ಇದೆ. ಹಾಗಾಗಿಯೇ ರಿಮೇಕ್ ಎಂಬುದು ಕಷ್ಟದ ಕೆಲಸ. ಅದರ ಮೂಲವನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಂಡು ನಮ್ಮತನವನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತಾ ಸಿನಿಮಾ ಮಾಡುವುದು ಜಾಣ್ಮೆ.
ಇದನ್ನೆಲ್ಲಾ ಏಕೆ ಪ್ರಸ್ತಾಪವಾಯ್ತೆಂದರೆ ಮೊನ್ನೆ ಎರಡು ಚಿತ್ರಗಳು ಬಿಡುಗಡೆಯಾದವು. ಒಂದು ಜಿಗರ್ಥಂಡ ಮತ್ತೊಂದು ಲಕ್ಷ್ಮಣ. ಎರಡೂ ಅದ್ದೂರಿ ಚಿತ್ರಗಳೇ. ಎರಡನ್ನೂ ಕನ್ನಡದ ಖ್ಯಾತನಾಮರೆ ನಿರ್ಮಿಸಿದ್ದಾರೆ, ನಿರ್ದೇಶಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಎರಡರ ಮೂಲ ಚಿತ್ರಗಳೂ ಸೂಪರ್ ಹಿಟ್ ಗಳೇ. ಆದರೆ ಎರಡನ್ನೂ ನೋಡಿದಾಗ ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಶ್ರೀಮಂತಿಕೆ, ತಂತ್ರಜ್ಞರು ಸೇರಿಕೊಂಡು ಭಾಷೆ ಬದಲಾಯಿಸಿದಂತಹ ಅನುಭವಕೊಡುವ ಚಿತ್ರವನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಬೇಕಿತ್ತೆ ಎನಿಸುತ್ತದೆ.