ಟೈಂ ಪಾಸ್ ಫಿಲಂಸ್ - 1

ಒಂದಷ್ಟು ಸಿನಿಮಾಗಳಿವೆ. ಸುಮ್ನೆ ನೋಡುತ್ತಾ ಹೋದಂತೆ ನೋಡಿಸಿಕೊಂಡು  ಹೋಗುತ್ತವೆ. ಮಧ್ಯ ಮಧ್ಯ ಸ್ವಲ್ಪ ಬೇಸರ ತರಿಸಿದರೂ ನೋಡೋಣ ಮುಂದೇನಾಗುತ್ತದೋ ಎಂದು ಕುಳಿತುಬಿಡುತ್ತೇನೆ. ನೋಡಿಯಾದ ಮೇಲೆ ಅದೇನು ಅಷ್ಟು ಕಾಡುವುದಿಲ್ಲ. ನೋಡಿದ ತೃಪ್ತಿಯೂ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ಸ್ವಭಾವ ಏನೆಂದರೆ ನಾನು ಯಾವ ಸಿನಿಮಾವನ್ನೂ ಅರ್ಧ ನೋಡುವುದಿಲ್ಲ. ಬೋರಾಗಲಿ, ಬೇಜಾರಾಗಲಿ ಪೂರ್ತ ನೋಡೇ ನೋಡುತ್ತೇನೆ. ಆ  ಚಿತ್ರದ ನಿರ್ದೇಶಕನನ್ನಾಗಲಿ ನಿರ್ಮಾಪಕನನ್ನಾಗಲಿ ಬೈಯಲು ಅಥವಾ ಹೊಗಳಲಾಗಲಿ ನನಗೆ ಸಂಪೂರ್ಣ ಹಕ್ಕು ಬೇಕಲ್ಲ ಅದಕ್ಕೆ. ಆಮೇಲೆ ಕೆಲವು ಸಿನಿಮಾಗಳೂ  ಅಷ್ಟೇ ಪ್ರಾರಂಭದಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು ಎನಿಸಿದರೂ ಬರುತ್ತಾ ನಮ್ಮ ನ್ನು ಕುರ್ಚಿಗೆ ಅಂಟಿಸಿಬಿಡುತ್ತವೆ.
ಮೊನ್ನೆ ಬ್ಲೈಂಡ್ ಎನ್ನುವ ಸಿನೆಮಾ ನೋಡಿದೆ. ಕೊರೆಯನ್ ಭಾಷೆಯ ಚಲನಚಿತ್ರ ಅದು. ಚಿತ್ರದ ನಾಯಕಿ ಪೋಲಿಸ್ ಅಧಿಕಾರಿ. ಆಕೆಯ ಸಾಕು ತಮ್ಮನಿಗೆ ಡ್ಯಾನ್ಸ್ ರಾಪ್ ಸಂಗೀತದ ಹುಚ್ಚು . ತಾನು ಸಂಗೀತದಲ್ಲೇ, ಡ್ಯಾನ್ಸಿನಲ್ಲೇ ಏನಾದರೂ ಸಾಧಿಸಬೇಕೆ0ಬಾಸೆ ಆತನದು. ಆದರೆ ನಾಯಕಿಗೆ ಇಷ್ಟವಿಲ್ಲ ಅದೊಂದು ದಿನ ಆತನನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಬರುವಾಗ ಆತ  ಜೀಪಿನಿಂದ ಜಿಗಿದು ಹೋಗದಿರಲೆಂದು ಆತನ ಒಂದು ಕೈಯಿಗೆ ಕೊಳ ಹಾಕಿ ಅದನ್ನು ವಾಹನಕ್ಕೆ ಬಿಗಿಯುತ್ತಾಳೆ. ಕರೆದುಕೊಂಡು ಬರುವಾಗ ಅವಳ ವಾಹನಕ್ಕೆ ಮತ್ತೊಂದು ವಾಹನ ಢಿಕ್ಕಿ ಹೊಡೆದು ಹೋಗಿಬಿಡುತ್ತದೆ. ನಾಯಕಿ ಜೀಪಿನಿಂದ ಹೊರಗೆಸೆಯಲ್ಪಡುತ್ತಾಳೆ.ವಾಹನ ಸೇತುವೆಯ ತುದಿಗೆ ನಿಂತು ಆಗಲೋ ಈಗಲೋ ಬೀಳುವಂತಾದಾಗ ತಮ್ಮ ತನ್ನ ಕೈಕೋಳದಿಂದ ಮುಕ್ತನಾಗುವುದು ಸಾಧ್ಯವಾಗುವುದಿಲ್ಲ ..ನಾಯಕಿಗೂ ಬಲವಾದ ಪೆಟ್ಟು ಬಿದ್ದಿರುತ್ತದೆ. ಆಕೆಯ ಕಣ್ಣುಮುಂದೆಯೇ ಜೀಪು ತಮ್ಮನ ಸಮೇತ ಕೆಳಬೀಳುತ್ತದೆ. ಆತ  ಸಾವನ್ನಪ್ಪುತ್ತಾನೆ. ನಾಯಕಿಯ ಕಣ್ಣು ಹೋಗಿ ಕುರುಡಾಗುತ್ತಾಳೆ.ಜೊತೆಗೆ ಅವಳ ಕೊರಗು ಹಾಗೆ ಉಳಿದುಬಿಡುತ್ತದೆ. ಆ ವಾಹನ ಯಾವುದೆಂದು ಪತ್ತೆ ಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ವಿವರ ಹೇಳಿದರೂ ಪೋಲಿಸ್ ಅದನ್ನು ಗಂಭೀರವಾಗಿ ಪರಿಗಣಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಆಮೇಲೆ ನಾಯಕಿ ಕುರುಡಿಯಾದ್ದರಿಂದ ಇಲಾಖೆ ಅವಳನ್ನು ಕೆಲಸದಿಂದ ತೆಗೆದುಹಾಕುತ್ತದೆ.
ಅದೊಂದು ದಿನ ಆಕೆಗೆ  ಅದೇ ಹಿಟ್ ಅಂಡ್ ರನ್ ಕೇಸ್ ನ ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ಆಕಸ್ಮಿಕವಾಗಿ ಭೇಟಿಮಾಡುವ ಸಂದರ್ಭ ಬರುತ್ತದೆ...ತನ್ನ   ಬುದ್ದಿವಂತಿಕೆಯಿಂದಾಗಿ ಅದರ ಬೆನ್ನೆತ್ತುವ ನಾಯಕಿ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ರಹಸ್ಯವನ್ನೇ ಬಯಲಿಗೆಳೆಯುತ್ತಾಳೆ. ಅಪರಾಧಿಯನ್ನು ಕಂಡು ಹಿಡಿಯುತ್ತಾಳೆ ..
ಇದು ಚಿತ್ರದ ಕಥೆ. ಪ್ರಾರಂಭದಲ್ಲಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಬೋರ್ ಎನಿಸುತ್ತದೆ.  ಆದರೆ ಮೊದಲ ಇಪ್ಪತ್ತು ನಿಮಿಷ ಕಳೆದ ಮೇಲೆ ಸಿನೆಮಾ ತುಂಬಾ ಇಂಟರೆಸ್ಟಿಂಗ್ ಎನಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.